Zdjęcie galaktyki dyskowej NGC 3972 z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Naukowcy stworzyli nowy model, który wyjaśnia, dlaczego tempo powstawania gwiazd w prawie wszystkich galaktykach dyskowych jest tak małe i dlaczego koreluje z masą gazu.
Galaktyki dyskowe, takie jak Droga Mleczna, charakteryzują się spłaszczonym dyskiem gwiazd i gazu (często z centralną wypukłością materiału), szerokim zakresem mas, wymiarami przestrzennymi i zawartością gwiazd. Ale wszystkie mają uderzające podobieństwo. Najbardziej zauważalny jest fakt, że tempo powstawania gwiazd ściśle koreluje z wypełnieniem gazowym galaktyki, ruchem gazu (dyspersja prędkości) i dynamicznym czasem życia (czas przeznaczony na galaktyczny obrót).
Zaskakujące jest również to, że ten uniwersalny wskaźnik jest niewiarygodnie mały: około 1% gazu w galaktykach dyskowych zamienia się w gwiazdy w tym przedziale czasu, przy czym większość aktywności koncentruje się w centralnych obszarach galaktyk. Większość prostych modeli gwiezdnych przewiduje, że grawitacja powinna być skuteczniejsza w tworzeniu gwiazd w procesie sprężania gazu w obłokach molekularnych. Obserwacje pokazują, że zarówno korelacja, jak i nieefektywność rozprzestrzeniają się do skali poszczególnych chmur molekularnych. Naukowcom udało się opracować nowy zunifikowany model galaktyk dyskowych, który wyjaśnia te i inne zjawiska. Naukowcy pokazują, że korelacja prędkości narodzin gwiazd z ruchem gazu nie jest spowodowana przez te ruchy, ale raczej jest wynikiem transferu materiału w galaktyce. Model zachowuje stan równowagi gazu i ostateczną stabilność grawitacyjną, w tym promieniowe przenoszenie gazu do rdzenia i turbulentne sprzężenie zwrotne z formowania się gwiazd. W zasadzie te dwa rozważania są proste, ale prowadzą do dramatycznej poprawy zgodności między obserwacjami a teorią.
