Naukowcy wykorzystali dwa australijskie radioteleskopy i kilka teleskopów optycznych do zbadania złożonych mechanizmów, które napędzają strumienie substancji wybuchowych w czarnej dziurze, 55 milionów razy większej od masy Słońca. Skupiono się na galaktyce radiowej Centaurus A.
Znajduje się najbliżej Ziemi i jest uważany za idealne laboratorium kosmiczne do badania procesów fizycznych odpowiedzialnych za ruch materiału i energii z rdzenia galaktycznego.
Centaurus A jest odległy o 12 milionów lat świetlnych i często jest uważany nie tylko przez profesjonalistów, ale także przez astronomów amatorów. Jest tak ogromny i bliski, że teleskopom trudno jest objąć całe pole, ponieważ wyświetlają tylko niewielką część nieba.
Aby zaradzić tej sytuacji, użyto Marchison Broadband Massif (MWA) i Obserwatorium Parków. MWA jest znana ze swojej czułości, która wyświetla szczegóły.
Idź
Gigantyczna galaktyka radiowa Centaurus A z ICRAR na Vimeo.
Ze względu na bliskość Centaurus A jest najlepszym laboratorium kosmicznym do badania procesów fizycznych, które wpływają na transport materiału i energii z jądra galaktycznego. Jest odległy o 12 milionów lat świetlnych i jest często obserwowany przez astronomów amatorów MWA to radioteleskop niskiej częstotliwości w obserwatorium astronomicznym Marchison w Zachodniej Australii. Jest to 64-metrowy instrument o pseudonimie „Dish”. Zaangażował także teleskop Magellana (Chile) i Obserwatorium Terra (Canberra).
Centaurus A w obserwacji MWA przy 154 MHz
Jeśli rozumiesz, co dzieje się w Centaurze A, możesz wykorzystać tę wiedzę w teoriach i symulacjach rozwoju galaktyk. Przegląd był w stanie znaleźć dowody obecności wiatru galaktycznego - szybkiego strumienia cząstek oddalających się od rdzenia galaktycznego.
Porównując obserwacje radiowe i optyczne, naukowcy zdali sobie sprawę, że gwiazdy w Centaurus A istniały daleko poza tym terytorium. Być może byli pod wpływem galaktycznych wiatrów i dżetów.
Zbliżenie Centaura A i położenie czarnej dziury, która przekracza skalę słoneczną 55 milionów razy.
