Fotografia lotnicza południowoafrykańskiego radioteleskopu MeerKAT
Kiedy gwiazdy osiągają koniec swojej głównej sekwencji, ulegają grawitacyjnemu załamaniu, przemieszczając zewnętrzne warstwy w wybuchu supernowej. Reszta to gęste wirujące jądro wypełnione neutronami. W Drodze Mlecznej wiadomo, że istnieje 3000 takich obiektów. Jeszcze bardziej rzadkim rodzajem gwiazd neutronowych są magnetary, których w naszej galaktyce znaleziono tylko kilka dziesiątek.
Gwiazdy te są szczególnie tajemnicze z powodu obecności niezwykle potężnych pól magnetycznych. Są tak silne, że mogą je rozerwać. W nowym badaniu zespół odkrył zmiany w obiekcie, który był nieaktywny przez 3 lata.
Analiza zbadała obiekt oznaczony jako PSR J1622-4950. Magnetary otrzymały swoją nazwę dzięki temu, że ich pola magnetyczne są 1000 razy silniejsze od zwykłych pulsujących gwiazd neutronowych (pulsarów). Energia jest tak silna, że praktycznie rozbija samą gwiazdę, powoduje niestabilność i wykazuje dużą zmienność.
Zwykle magnetary emitują promienie X, ale tylko 4 wytwarzają fale radiowe. Jednym z nich jest PSR J1622-4950, oddalony od nas o 30 000 lat świetlnych. Od 2015 roku był w stanie snu. Naukowcy zauważyli jednak, że 26 kwietnia 2017 r. Obudził się. W tym czasie emitował jasne impulsy radiowe co 4 sekundy. Radioteleskop MeerKAT przejął kontrolę nad przeglądem. Dane te pomogą lepiej zrozumieć zachowanie materii w niewiarygodnie ekstremalnych warunkach fizycznych, które są całkowicie odmienne od ziemskich.
Do dalszych obserwacji wykorzystano obserwatoria XMM-Newton, Swift, Chandra i NuSTAR. To pozwoliło nam zidentyfikować kilka interesujących cech. Po pierwsze, gęstość strumienia radiowego w zmiennym okresie była 100 razy większa niż w czasie hibernacji. Ponadto strumień promieniowania rentgenowskiego wzrósł 800 razy w ciągu miesiąca od momentu przebudzenia, ale zaczął gwałtownie zanikać w okresie od 92-130 dni.
Ogólna geometria odpowiadała wczesnej analizie, ale tym razem fale radiowe pochodziły z innego miejsca w magnetosferze. Oznacza to, że emisja radiowa magnetarów może różnić się od zwykłych pulsarów.
Artystyczna wizja błysku na ultramagnetycznej gwieździe neutronowej (magnetar)
To odkrycie potwierdziło niesamowite możliwości Obserwatorium MeerKAT, części radioteleskopu Square Kilometer Array (SKA), obejmującego instrumenty w Australii, Nowej Zelandii i RPA.
