Po raz pierwszy astronomowie zarejestrowali fale grawitacyjne z łączącej się hipermasywnej gwiazdy neutronowej. Fale grawitacyjne zostały przepowiedziane przez Alberta Einsteina w ogólnej teorii względności (1915). Fale są perturbacjami w przestrzeni tworzonymi przez szybko poruszające się masy propagujące się z określonego źródła. Gdy fale docierają do Ziemi, wydają się niewiarygodnie słabe, więc wykrywanie wymaga niezwykle czułych instrumentów. Dopiero w 2016 r. Naukowcy po raz pierwszy byli w stanie wychwycić fale grawitacyjne i potwierdzić ich istnienie za pomocą LIGO.
Wykres przedstawia punkty danych z obserwatorium fal grawitacyjnych LIGO. Przed tobą jest zdarzenie GW170817 w falach grawitacyjnych, powstałe w wyniku połączenia dwóch gwiazd neutronowych. Po połączeniu częstotliwość fali grawitacyjnej zmniejsza się na kilka sekund, wskazując połączony obiekt ze zmniejszającą się prędkością obrotową. Po tym zdarzeniu fale grawitacyjne zostały znalezione jeszcze 6 razy. Jedno z wydarzeń GW170817 było wynikiem połączenia dwóch gwiazd neutronowych (pozostałości gwiazd). Obiekty te pojawiają się po tym, jak gwiazdy są masywne od Słońca i eksplodują w postaci supernowych.
Wykres przedstawia liczbę promieni gamma w czasie, których początkowy szczyt wynosi 1,7 sekundy po ostatecznym połączeniu dwóch gwiazd neutronowych. Krótki rozbłysk gamma trwa około 3 sekund.
Początkowo naukowcy sądzili, że GW170817 to połączenie dwóch gwiazd neutronowych w czarną dziurę. Zespół badawczy postanowił przetestować to za pomocą LIGO. Szczegółowa analiza wykazała detektory H1 i L1, podzielone na 3000 km z serią trwającą 5 sekund. Warto zauważyć, że wzrost rozpoczął się między końcem początkowej fali fal grawitacyjnych, a kolejną falą gamma. Niska częstotliwość wskazuje, że przed nami nie jest czarna dziura, ale większa gwiazda neutronowa.
