Niemieccy astronomowie przeprowadzili badanie centralnej wypukłości galaktyki Andromedy i przeanalizowali jej populacje gwiazd. Ta praca może poprawić nasze zrozumienie struktury wypukłości i historii jej powstawania.
Galaktyka spiralnego skoczka Andromedy (M31) znajduje się w odległości 2,5 miliona lat świetlnych od nas i jest najbliższą dużą galaktyką do Drogi Mlecznej. Ze względu na bliskość stał się doskonałym celem szczegółowych badań nad ewolucyjną historią dużych galaktyk spiralnych. Centralne wybrzuszenie jest ważne dla takich badań.
Do badań naukowcy wykorzystali 2,7-metrowy teleskop w Obserwatorium MacDonald (Teksas). To pozwoliło nam uzyskać dane spektroskopowe M31. Potrafili zidentyfikować proste cechy gwiazdowe populacji centralnego regionu galaktyki, w tym wzrost, metaliczność i obecność elementów alfa.
M31 monitorowano przez 14 nocy za pomocą spektrografu integralnego VIRUS-W. Badanie objęło obszar wypukłości z 1/3 współczynnikiem wypełnienia i próbkowaniem dysku w 6 różnych kierunkach. Analiza wykazała, że wiek centralnych populacji gwiazd wynosi ponad 10 miliardów lat. Dla porównania, gwiazdy dysku galaktycznego osiągają 5-6 miliardów lat. Naukowcy zauważyli również, że w centralnej 100 sekundy łuku dominują starożytne gwiazdy bogate w metal z ujemnym gradientem zewnętrznym i wzmocnionymi elementami alfa. Wybrzuszenie i nadproże (w wieku 10 i 13 miliardów lat) wyposażone są w metale słoneczne. Wyjście wskazuje na dwuetapowy scenariusz tworzenia wewnętrznego obszaru M31.
Klasyczne wybrzuszenie gwiaździste powstaje wraz z oryginalnym dyskiem z zapaści quasi-monolitycznej lub silnej niestabilności burzliwego wewnętrznego dysku proto. Na dużą skalę proto-dysk rozwija skoczka ze starymi gwiazdami w okolicy. Dalsze obserwacje są planowane dla M31, co może rzucić światło na sekwencję zdarzeń tworzących centralne sekcje galaktyki.
