Naukowcy pokazali, jak gaz wypływa z lodu przy skrajnie niskim wskaźniku temperatury. Zapewnia wgląd w proces gwiezdnych narodzin w chmurach międzygwiezdnych. Japońscy i niemieccy naukowcy opisali mechanizm, dzięki któremu siarkowodór jest emitowany jako gaz w międzygwiezdnych obłokach molekularnych. Nazywa się to desorpcją chemiczną i jest bardziej skuteczna niż wcześniej sądzono.
Chmury molekularne są rzadkimi obiektami, ale są uważane za ważne miejsca, w których tworzą się i ewoluują cząsteczki. W chłodniejszych i gęstszych obszarach o odpowiednich warunkach powstają gwiazdy. Teoretycznie w obszarach molekularnych o indeksie 10 K wszystkie cząsteczki, z wyjątkiem wodoru i helu, powinny znajdować się w pułapce lodowej na powierzchni pyłu i nie mogą się swobodnie poruszać. Jednak obserwacje pokazują coś przeciwnego.
Zrozumienie, w jaki sposób cząsteczki radzą sobie z pyłem w niskich temperaturach, jest ważne dla wyjaśnienia rozwoju chemikaliów. Demonstracja pokazała, że rozpuszczanie cząstek lodu w wyniku promieniowania UV (fotodesorpcja) ma pewien wpływ na niektóre części masywnych chmur. Ale efekt jest zmniejszony w ciemniejszych i gęstszych obszarach, gdzie rodzą się gwiazdy. Naukowcy zasugerowali, że w tych obszarach działa desorpcja chemiczna, uwalniając cząstki przy użyciu nadmiaru energii z reakcji chemicznej. Pomysł został po raz pierwszy zaproponowany 50 lat temu, ale nie można było tego udowodnić. Podjęto decyzję o poprawieniu przedstawicieli Uniwersytetu Hokkaido i Uniwersytetu w Stuttgarcie.
Stosując system eksperymentalny zawierający bezpostaciową stałą wodę o temperaturze 10 K i siarkowodór, naukowcy poddali ją działaniu wodoru i monitorowali reakcję za pomocą spektroskopii absorpcyjnej w podczerwieni. Okazało się, że desorpcja jest spowodowana kontaktem wodoru i siarkowodoru, więc reakcja jest chemiczna. Udało im się określić ilościowo desorpcję i pokazać, że efekt jest bardziej znaczący, niż sądzili.
Badanie jest ważne, ponieważ naukowcy najpierw przeprowadzili pomiary IR desorpcji chemicznej i przedstawili szczegółowe opisy podczas reakcji. Informacje stanowią klucz do zrozumienia międzygwiezdnej chemii siarki.
