Obraz DSS galaktyki NGC 925, gdzie czerwone gwiazdy reprezentują pozycje ULX-1 i ULX-2
Europejscy naukowcy zbadali dwa nadświetlne źródła promieniowania rentgenowskiego (ULX) zlokalizowane w galaktyce spiralnej za pomocą zworki NGC 925. Odkrycia wskazują na prawdziwą naturę tych dwóch źródeł i pomogą poprawić ogólne zrozumienie ULX.
Źródła niebieskich punktów ULX, które są tak jasne w promieniach rentgenowskich, że każde z nich uwalnia więcej promieniowania niż milion słońc na wszystkich długościach fal. Są gorsze pod względem luminescencji niż aktywne jądra galaktyczne, ale świecą bardziej spójnie niż jakikolwiek znany proces gwiezdny. Pomimo licznych badań charakter tych źródeł jest wciąż niepełny.
Zwykle w galaktyce można znaleźć jedną ULX, ale w niektórych jest ich wiele. W odległości 28 milionów lat świetlnych znajduje się galaktyka NGC 925 z dwoma nadświetlnymi źródłami promieniowania rentgenowskiego ULX-1 i ULX-2. W badaniu przeanalizowano dane z obserwacji dostarczonych przez sondę XMM-Newton (ESA) i jądrowy teleskop spektroskopowy NASA NuSTAR. Analiza obejmowała również zarchiwizowane dane z obserwatorium kosmicznego Chandra. ULX-1 i ULX-2 to dwa nadświetlne źródła promieniowania rentgenowskiego w galaktyce NGC 925, odległość między nimi sięga 8,5 Mpc. Okazało się, że ULX-1 osiągnął szczytową jasność do 40 decylionów erg / s, co czyni go jednym z najjaśniejszych spośród dobrze znanych ULX.
Właściwości spektralne ULX-1 mogą być związane z pojedynczym optycznie grubym składnikiem komptonizacji o temperaturze elektronów 3,5 keV i temperaturze fotonu 0,15 keV. Wnioski sugerują, że źródłem tym nie może być czarna dziura o pośredniej masie. Dostępne dane nie pomogły sklasyfikować ULX-2, a jego właściwości spektralne nie są zgodne z termicznie łagodnym stanem podwójnej lub pośredniej masy czarnej dziury promieniowania rentgenowskiego. Pełniejsza analiza będzie wymagała więcej obserwacji.
