W kwietniu i lipcu 2014 r. Słońce wypuściło w przestrzeń 3 strumienie cząstek energii. Strumienie były zaskakujące, ponieważ zawierały ogromną ilość żelaza i helu-3 (rzadki gatunek). Na grzbiecie gwiazdy miały miejsce nietypowe zdarzenia, więc nie można było ich natychmiast zauważyć.
Naukowcy z Instytutu Maxa Plancka ds. Badań Układu Słonecznego przedstawili nową analizę tego wydarzenia. Opiera się na odczytach dwóch sond - STEREO A i STEREO B, które nadal działały i znajdowały się w wymaganym miejscu.
Nadal pozostaje tajemniczym mechanizmem nagłego uwolnienia Słońca ogromnej liczby naładowanych i nienaładowanych cząstek w kosmos. Niektórym strumieniom towarzyszą rozbłyski słoneczne, nieoczekiwany i lokalny wzrost jasności gwiazd oraz obecność 10 000 razy więcej helu-3 i do 10 razy więcej żelaza niż w atmosferze słonecznej.
Dlaczego ten rzadki izotop helu jest tak skutecznie przyspieszany w kosmos? Dlaczego żelaza? Gdzie słońce bierze energię, aby strzelać z taką objętością? Ze względu na intensywność wydarzenia z 2014 r. Dały najwięcej informacji na ten temat przez cały czas studiowania naszej gwiazdy.
Większość sond badających Słońce jest blisko Ziemi. Dlatego widzą tylko stronę zwróconą ku nam. Ale STEREO A i STEREO B od 2006 roku krążyły wokół gwiazdy z przeciwnych stron. Krótko przed utratą kontaktu z sondami STEREO w 2014 r. Udało im się uchwycić wydarzenia erupcji. Każdy trwał do 3 dni i charakteryzował się dużą ilością helu-3 i żelaza. Podczas gdy teleskop jonowy SIT zarejestrował skład strumieni cząstek, instrumenty EUVI i SECCHI badały regiony pochodzenia w atmosferze. Tam naukowcy zauważyli typowy wzrost ekstremalnego promieniowania UV. Jednak kształt okazał się niezwykły - wyraźne ruchy spiralne.
Po raz pierwszy możliwe było śledzenie wirującego błysku promieniowania, który jest źródłem helu-3 i topników żelaza. Promieniowanie jest generowane przez gorącą plazmę poruszającą się wzdłuż nieustannie zmieniających się linii pola magnetycznego w gwiezdnej atmosferze. Gdy linie się przegrupują, może wystąpić nagłe uwolnienie energii.
Dopiero dalsze obserwacje pozwolą lepiej zrozumieć mechanizm pojawiania się rac. Główny nacisk położony jest na wyrzut masy koronowej, gdzie energia cząstek jest niezwykle wysoka. Są w stanie wywołać burze słoneczne na Ziemi, zagrażając satelitom.
