Nowe dane pokazują, że warstwa atmosferyczna była obecna wokół starożytnego księżyca 3-4 miliardy lat temu, kiedy potężna aktywność wulkaniczna wyrzuciła gazy na powierzchnię.
Jeśli spojrzysz na satelitę, zobaczysz dużą ilość ciemnej powierzchni z bazaltem wulkanicznym. Miejsca te nazywano morzami, które tworzyły się, gdy wewnętrzna część księżycowa była rozgrzana do czerwoności i tworzyła dysze magmowe. Analiza próbek z Apollo wskazuje na obecność gazów, takich jak tlenek węgla i składniki wody.
W nowym badaniu naukowcy obliczyli objętość gazu wchodzącą w okres erupcji. Modele pokazują, że nie miały czasu na rozproszenie się w przestrzeni i uformowały warstwę atmosferyczną. Maksymalna gęstość odnotowywana jest na szczycie aktywności wulkanicznej - 3,5 miliarda lat temu. I powinno być zachowane przez 70 milionów lat.
Artystyczna interpretacja widoku basenu Imbrium z erupcjami lawy i powstaniem widocznej atmosfery.
Dwa największe impulsy miały miejsce 3,8 i 3,5 miliarda lat temu, kiedy napełniono baseny Serenitatis i Imbrium. To właśnie te okazy przybyły z misjami 15 i 17 Apollo.
Całkowita ilość przydzielonego H 2 jest dwukrotnie większa niż w Lake Tahoe. To wyjaśnia, dlaczego lotne gazy są utrwalane na biegunach. Te dane zmuszają nas do innego spojrzenia na pozornie zimny i martwy głaz. W momencie obecności atmosfery Księżyc znajdował się 3 razy bliżej Ziemi.
Informacje można wykorzystać do poszukiwania złóż lodu, które przyszli koloniści są w stanie przekształcić w wodę, powietrze i paliwo rakietowe.
