Struktura wszechświata przypomina szwajcarski ser z włóknami i pustkami. Nowe badanie potwierdza ideę, że jesteśmy w jednej z pustek
W prostszym języku żyjemy w prawdziwej dziczy. Badanie Amy Barger w 2013 r. Wykazało, że w pełnej skali strukturze wszechświata nasza galaktyka znajduje się w ogromnej pustce - obszarze przestrzennym o mniejszej liczbie galaktyk niż oczekiwano. Pomaga to nie tylko zrozumieć, że żyjemy w otworze szwajcarskiego sera, ale także wyjaśnia, dlaczego występują odchylenia w stałej Hubble'a (używane do opisu tempa ekspansji).
Oczywiście dokładność jest ważna w obliczeniach. Ale jest to trudne do osiągnięcia, ponieważ różni kosmolodzy odczują odchylenia w wynikach. A wszystko to z powodu życia w pustce. Faktem jest, że w „pustej przestrzeni” jest więcej materii, co oznacza, że ciśnienie grawitacyjne wzrasta, co oscyluje w stałej Hubble'a.
Mapa lokalnego Wszechświata, stworzona za pomocą cyfrowego sondażu Sloan. Obszary pomarańczowe mają większą gęstość galaktycznych gromad i włókien.
Aby zrozumieć uniwersalną strukturę i ten problem, ważne jest zrozumienie naszego „sera” tak szczegółowo, jak to możliwe. Przestrzeń jest reprezentowana przez puste przestrzenie i włókna (normalna materia). Włókna są supergromadami i gromadami galaktycznymi, które zawierają gwiazdy, gaz i pył. Uważa się, że ciemna energia i ciemna materia pozostawione poza zasięgiem wzroku wypełniają 95% zawartości uniwersalnej. Pustka, w której żyjemy, nazywa się KBC. Jego promień osiąga 1 miliard lat świetlnych. Chociaż jest to największa „dziura” znanego. Stała Hubble'a została obliczona przez supernowe. Są to znaczniki, które mierzą odległości w kosmosie. Pomimo tego, jak daleko są od galaktyk, uwalniają taką samą ilość energii.
Główne informacje o wczesnym Wszechświecie pochodzą z promieniowania reliktowego. Widzimy, że przestrzeń była gorąca i jednorodna przy niewielkich wahaniach temperatury. Te drobne odchylenia pomagają nam uzyskać stałą Hubble'a.
Naukowcy uważają, że nie ma sprzeczności, że żyjemy w próżni. Ta wiedza jest ważna, ponieważ rozwiązuje niedociągnięcia niektórych metod obliczeniowych i pomaga dokładniej zbadać proces ekspansji.
