Dwa słynne obiekty niebieskie dzielą obszar na mniej popularny teleskop VST. Po prawej stronie znajduje się chmura gazu Sh 2-54, w środku mgławica Orzeł (M16), po lewej Mgławica Omega (M17)
Chmury Sh 2-54, Mgławice Orel i Omega znajdują się w odległości 7000 lat świetlnych. Pierwszy należy do konstelacji Węża, a ostatni do Strzelca. W tym obszarze galaktycznym znajduje się duża chmura materiału gwiezdnego. Trzy mgławice wskazują punkt, w którym chmury się skoncentrowały i zawaliły. W rezultacie utworzyli nowe gwiazdy. Potężne promieniowanie gwiezdne oświetla gaz i powoduje jego świecenie, dlatego widzimy różowy odcień.
Pierwsze dwa obiekty ujawniły się dzięki jasnym gromadom gwiazd. Sh 2-54 w 1784 roku został odkryty przez Williama Herschela. Odniósł się do swojego katalogu jako NGC 6604. Chmura gazowa pozostała nieznana aż do lat 50., aż Stuart Sharpless znalazł ją w archiwalnych obrazach. W latach 1745-1746. Mgławicę Orzeł zauważył Jean-Philippe de Sheso (NGC 6611). Kilka dekad później Charles Messier, który skatalogował obiekt jako M16, podążył za tym obszarem.
Mgławica Omega była również obserwowana przez de Chezaux i zarejestrowana w 1745 roku. Ale jego katalog nie był dobrze znany, więc obiekt jest bardziej znany jako M17 (Messier otwarty w 1764 r.).
To zdjęcie zostało wykonane przez VST Paranal Observatory. Do mozaiki użyto 10 oddzielnych obrazów.
