Na początku tego roku wieczorne niebo w pobliżu Detroit (Michigan) rozbłysło jasnymi błyskami. Nie są to jedyne oznaki rozpadu meteorytów, które spadły 17 stycznia 2018 roku. Eksplozję meteorów odnotowano również za pomocą mikrofonów infradźwiękowych i sejsmometrów, co umożliwia porównanie tych informacji z badaniami z satelity i kamery naziemnej.
Naukowcy wykorzystują te dane do obliczenia czasu, lokalizacji i wysokości zawalenia się samochodu, a także obliczenia przybliżonych uszkodzeń spowodowanych eksplozją. Fireballs („ogniste kule”) to niezwykle jasne meteory, które wybuchają w atmosferze. Szacuje się je na 0,8-8,1 ton trotylu, co odpowiada 2,2 tony trotylu.
Każdego roku 2000 kul ognistych tej wielkości przechodzi przez atmosferę ziemską, co sprawia, że sprawa Michigan jest szczególnie interesująca w badaniu. Naukowcy chcieli dowiedzieć się więcej o tym, jak często możemy spodziewać się podobnych obiektów w pobliżu Ziemi, aby ocenić potencjalne zagrożenie dla Ziemi. Naukowcy wykorzystują dane z serii kul ognistych jako „przypadki testowe”, co pozwala nam określić, jak dobrze instrumenty infradźwiękowe i sejsmiczne są w stanie znaleźć i scharakteryzować tajne eksplozje testów jądrowych.
Inne ogniste kule, takie jak lutowa sprawa w Czelabińsku (Rosja), 2013, były również intensywnie badane za pomocą obserwacji infradźwiękowych, sejsmicznych i optycznych. Znaczący wkład wnieśli również przypadkowi świadkowie, którzy zarejestrowali to, co działo się na wideo. Ale jest to niezwykłe wydarzenie, którego oczekuje się co kilka dziesięcioleci. Kiedy samochód wyścigowy w Michigan eksplodował i eksplodował w atmosferze niższej Ziemi, wywołał duże fale uderzeniowe i różne fale dźwiękowe, w tym fale w zakresie niskich częstotliwości lub niszczących podczerwień poniżej 20 herców. Obliczenia na podstawie tych informacji pozwoliły nam określić położenie, wysokość, czas i zasięg zawalenia się samochodu.
Analiza wykazała, że obliczenia infradźwięków i sejsmiki są zgodne z obserwacjami optycznymi, chociaż niektóre wskaźniki, takie jak dane dotyczące lokalizacji i infradźwięków, zawierały dużą niepewność statystyczną. Jednak wskaźniki sejsmiczne pomogły obliczyć położenie i wysokość w km.
Meteor z Michigan jest uważany za najmniejszy do wykrywania CEUSN, więc naukowcy są w stanie zarejestrować około 15 zdarzeń tej wielkości. Analiza pozwoli naukowcom badającym tajne testy jądrowe wyciągnąć wnioski na temat rejestrowania zdarzeń o tej wielkości i jak daleko od źródła eksplozji będzie w stanie wykryć sygnały.
