Jeśli kosmiczny kamień eksplodował w atmosferze i nikt go nie widział, prasa brukowa nadaje temu wydarzeniu niezwykłe wydarzenie? Oczywiście!
To w znacznym stopniu pokazuje olbrzymi wpływ meteorów na południową część Oceanu Atlantyckiego, który miał miejsce 6 lutego, i został odnotowany w raportach Fireball i Bolide, programach NASA dotyczących obiektów blisko Ziemi.
Sama impreza jest niezwykła, ponieważ jest to największy wpływ atmosferyczny od czasu wyścigu w Czelabińsku, który wybuchł w Rosji w 2013 roku. W rezultacie w mieście liczącym milion ludzi odnotowano rozległe uszkodzenia strukturalne i obrażenia.
Niedawne wydarzenie, które miało miejsce 6 lutego, uwolniło energię odpowiadającą 13000 tonom eksplodujących TNT natychmiast (znanym również jako „eksplozja 13 kiloton”). Jeśli porównać, w Czelabińsku nad górami Ural uwolniono tylko 440 kiloton energii.
Początkowo zjawisko to zauważył pracownik NASA Ron Baalke, a następnie badał go Bad Astronomer (Bad Astronomer - znany sceptyk, pisarz i bloger) Phil Playt. Po obserwacjach zdecydowano, że niebiański wpływ został spowodowany przez kawałek kosmicznej skały o szerokości 5-7 metrów (16-23 stóp). Wydarzenie w Czelabińsku było spowodowane kamieniem o szerokości prawie 20 metrów.
6 lutego większość masy meteoru najprawdopodobniej spłonęła, gdy weszła do atmosfery. A reszta kawałków spadła w postaci małych, bezpiecznych śmieci do oceanu. Wydarzenie nie odbyło się na gęsto zaludnionym obszarze i, o ile można to ocenić, nie było ani jednej wiadomości od naocznych świadków (marynarzy lub pilotów), którzy mogliby być w strefie w tym czasie. Chociaż jest to z pewnością bardzo ważne i interesujące wydarzenie dla nauki, którego wpływ na formy życia na Ziemi (z wyjątkiem kilku pechowych ryb u wybrzeży Brazylii) był minimalny. Ale fakt, że NASA „nie” poinformowała świat o tym wydarzeniu, wpłynął na niektóre komunikaty prasowe.
„Agencja kosmiczna nie jest w stanie ostrzec świata przed ogromną eksplozją, chociaż jest to największe wydarzenie od czasu meteoru w Czelabińsku”, pisze Mirror.co.uk.
Być może jednak najlepszy nagłówek należy do innej brytyjskiej publikacji prasowej The Express („Express”): „Meteor z numeru frontu pojawił się znikąd i eksplodował mocą bomby Hiroszimy”. Zwracamy uwagę, że „front room” (od brytyjskiego oznacza „salon”) jest obecnie uniwersalnym standardem dla pomiarów meteoroidów.
The Mirror („The Mirror”) również wędrował przez spisek, próbując dowiedzieć się, jak NASA była w stanie nagrać to wydarzenie 6 lutego, koncentrując się na analizie Plate, że zdarzenie w atmosferze najprawdopodobniej może zostać wykryte przez tajny sprzęt wojskowy.
Z reguły eksplozje atmosferyczne są rejestrowane za pomocą monitorów sejsmicznych, mikrofonów lub obserwacji satelitarnych. Jak zauważył Plate, ponieważ uderzenie spadło na otwarty ocean, sejsmiczne monitory nie mogły być użyte do rejestrowania energii uderzenia. Wojsko ma wiele oczywistych powodów do monitorowania wybuchów atmosferycznych. Prawdopodobnie dane pochodzą z tajnych źródeł, być może z satelitów. Chociaż jest to interesujące i energetyczne wydarzenie 6 lutego, nie jest to jedyny raz, kiedy Ziemia została wystawiona na działanie kosmicznych kamieni. Każdego dnia planeta jest zaśmiecona około 100 tonami kosmicznych śmieci. Ogromna większość tej masy to nic innego jak ziarna piasku, aw pogodną noc możesz mieć szczęście zobaczyć, jak te maleńkie plamki palą się w górnych warstwach atmosfery, jak meteory.
Kiedy zderzają się z górnymi warstwami atmosfery, te maleńkie cząstki kosmicznych kamieni wywołują falę uderzeniową, która w wyniku gwałtownego nagrzewania się gazów atmosferycznych spala śmieci wybuchające w szybkim świetle światła. Są znane jako meteory (lub „spadające gwiazdy”).
Duże (i rzadkie) kawałki kosmicznego kamienia uderzają w atmosferę jako meteor lub mogą eksplodować jak samochód (jak w przypadku Czelabińska).
Monitorowanie prawidłowości tych wielkich trafień jest kluczem dla naukowców, aby pomóc zrozumieć nasze środowisko międzyplanetarne. I chociaż wydarzenie z 6 lutego jest teraz transmitowane w nagłówkach, pamiętaj, że większość poważnych kolizji nastąpi na wodzie (w końcu 70% ziemi to ocean). A wydarzenie meteorytu w Czelabińsku pochodzi z kategorii raz na 100 lat.
