Korzystając z pełnego zestawu informacji z Cassini, naukowcy stworzyli nową mapę topograficzną Tytana na dużą skalę. Pozwoli to na świeże spojrzenie na przepływ płynów i ukształtowanie terenu.
Mapa łączy wszystkie dane topograficzne Tytana z kilku źródeł. Tylko 9% satelity było obserwowane w wysokiej rozdzielczości, 25-30% przy niższej rozdzielczości, a reszta była wyświetlana przy użyciu algorytmu interpolacji i globalnego procesu minimalizacji w celu zmniejszenia błędów, które występują podczas umieszczania statku kosmicznego.
Mapa pokazała kilka nowych funkcji na Tytanie, w tym góry, których wysokość nie przekracza 700 m. Gwarantowany jest również globalny przegląd wysokości i minimów topografii, co pozwoliło nam znaleźć dwie obniżenia w regionie równikowym. Mogą to być starożytne suche morza lub kriogeniczne wulkany.
Naukowcy zauważyli również, że księżyc był bardziej płaski (spłaszczony) niż wcześniej sądzono. Mapa jest również przydatna do modelowania klimatu Tytana, badania formy i grawitacji, a także testowania modeli wewnętrznych.
Szczegółowa analiza terenu na mapie pomogła wyciągnąć ważne wnioski. Trzy morza mają wspólną powierzchnię ekwipotencjalną, to znaczy tworzą poziom morza, tak jak oceany lądowe. Możliwe jest, że strumień przechodzi przez warstwę powierzchniową między morzami lub że kanały między nimi przechodzą wystarczającą ilość płynu lub oceany znajdują się na tym samym poziomie. Potwierdzono hipotezę, że jeziora stykają się ze sobą przez podglebie. Naukowcy zmierzyli wysokość jezior wypełnionych cieczą, a także suchych, i stwierdzili, że jeziora są setki metrów nad poziomem morza, a puste są na wyższych poziomach niż te wypełnione.
Zauważyłem również, że większość jezior jest w ostrych zagłębieniach, jak gdyby te otwory zostały wycięte. Takie jeziora są otoczone grzbietami, których wysokość sięga setek metrów w niektórych miejscach.
Wydaje się, że jeziora powstały zgodnie z zasadą Ziemi, jak Everglades na Florydzie, gdzie główny materiał rozpuszcza się, a powierzchnia zapada się, tworząc dziury w ziemi. Kształt jezior wskazuje na proces równomiernego rozdzielenia zbocza, gdzie granice jezior za każdym razem rozszerzają się o stałą wartość. Największe jezioro na południu przypomina serię maleńkich pustych jezior łączących się w jedną formację.
Zrozumienie procesów powstawania jezior pozwoli zrozumieć ewolucję polarnych basenów Tytana.
