Obraz mgławicy Rozeta oparty na północnym galaktycznym samolocie H-alfa
Przez wiele lat dziura w sercu wspaniałej różowej chmury zaskakiwała naukowców. Jednak nowe badanie przeprowadzone przez University of Leeds (Wielka Brytania) próbuje wyjaśnić rozbieżność parametrów jamy Rosette i gwiazd centralnych.
Mgławica Rozeta mieszka na terenie Drogi Mlecznej w odległości 5000 lat świetlnych od nas. Znany z różowego koloru i centralnego otworu. Mgławica jest uważana za chmurę międzygwiezdną wypełnioną pyłem, helem, wodorem i innymi jonizowanymi gazami z kilkoma masywnymi gwiazdami centralnymi.
Gwiezdne wiatry i promienie jonizujące wpływają na kształt obłoku molekularnego na dużą skalę. Ale wiek i rozmiar obserwowanej jamy jest zbyt mały w porównaniu ze wskaźnikami gwiazd centralnych.
Modelowanie komputerowe pozwoliło nam zauważyć, że tworzenie mgławicy rozpoczyna się w wąskim liściastym obłoku molekularnym, a nie w kulistym lub gęstym kształcie dysku. Pierwsza opcja stworzy małą centralną wnękę.
Masywne gwiazdy w Mgławicy Rozeta osiągnęły zaledwie kilka milionów lat. Ich wiatry zostaną uwolnione na przestrzeni lat, dziesięciokrotnie pompując centralną jamę.
Wizualizacja 3D mgławicy symulacyjnej pokazuje gęstą chmurę molekularną w kształcie dysku (czerwony), słaby wiatr gwiezdny (niebieski) i linie pola magnetycznego (szary). Pole magnetyczne odgrywa kluczową rolę w tworzeniu dysku, a nie typu sferycznego.
Naukowcy odtworzyli odwrotny efekt wiatru gwiezdnego i powstawania mgławic w różnych modelach chmur molekularnych, w tym cienki dysk włókienkowy i rozdarta sfera. Najlepiej pasuje cienka płyta. Na szczęście dane mogły zostać zastosowane do modeli z przeglądu Gaia.
Kawałek imitacji mgławicy Rozeta prostopadle do dysku chmury molekularnej. Dysk (czerwony) skupia wiatr z centralnej gwiazdy (niebieski) i chmur (zielony)
Wykorzystanie danych w modelach umożliwiło zwrócenie uwagi na stopień oddziaływania poszczególnych gwiazd w mgławicy. Ponadto planują także rozważyć podobne obiekty w naszej galaktyce i zidentyfikować wzór formowania formy.
Do stworzenia modeli wykorzystano Center for Advanced Studies w Leeds. W przypadku 9 symulacji zajęło to pół miliona godzin procesora (co odpowiada 57 latom na standardowym komputerze).
