W 1893 r. Na Światowej Wystawie Columbus w Chicago Ministerstwo Finansów przedstawiło próbki towarów wyprodukowanych w Rosji. Produkty te były wystawiane w dwóch oddzielnych pawilonach wystawy, z których jedna poświęcona była produkcji i sztuce, a druga kobietom. Pierwszy pawilon pokazał rosnącą potęgę przemysłową Rosji; zaprezentowała produkty praktycznie wszystkich sektorów przemysłowych, w tym przemysłu tekstylnego, metalurgicznego i chemicznego. Do każdej wystawy został dołączony opis: krótka historia fabryki, w której została wyprodukowana, statystyki dotyczące pracy, mechaniki i surowców niezbędnych do jej produkcji. W pawilonie dla kobiet wszystko wyglądało inaczej: inne kraje przyniosły wiele dóbr wyprodukowanych przez kobiety, ale w części rosyjskiej można znaleźć tylko niezliczone próbki robótek ręcznych (z małymi wyjątkami) - od najprostszych ubrań, po szczegóły, po najbardziej skomplikowane hafty i dzianiny. Ani historia produkcji próbek prezentowanych w Pawilonie Kobiet, ani statystyki dotyczące liczby kobiet pracujących w tym obszarze nie zostały uwzględnione w katalogu: zawierały one tylko niekończące się opisy samych eksponatów.
Trudno byłoby sobie wyobrazić jaśniejszy kontrast między dwoma pawilonami. Statystyki Pawilonu Produkcyjnego uwzględniały pracownice, ale katalog zawierał wyłącznie męskie imiona. W rezultacie praca wykonywana przez mężczyzn okazała się uniwersalnym wskaźnikiem postępu technicznego, skutecznie anulując wkład kobiet w rozwój industrializacji w Rosji. Wystawa prezentowana przez Rosję w Pawilonie Kobiet składała się z próbek wyprodukowanych w domu, w klasztorze lub klasie, ale nie w fabryce. Rzeczywiste warunki, w których kobiety były zaangażowane w robótki ręczne, uznano za zbyt mało istotne, aby można je było uwzględnić w katalogu, chociaż szczegółowo opisywały one sprzęt i wskazywały ilość surowców, które mężczyźni potrzebują do produkcji różnych produkowanych produktów prezentowanych w pawilonie produkcyjnym. Kobiety potrzebowały tylko pary igieł, nici i tkanin. Tak więc prace kobiet prezentowane na Światowej Wystawie Kolumbijskiej należały do epoki przedindustrialnej i były pewnego rodzaju krokiem wstecz, w przeszłość, do wczesnych form produkcji manufaktury, w porównaniu z którymi produkcja przemysłowa była krokiem w przyszłość.
Selektywne podejście do prezentacji rosyjskich osiągnięć na wystawie odzwierciedla paradoks postrzegania szycia jako zawodu w rosyjskiej gospodarce. Mimo że przedstawiciele obu płci pracowali w tym obszarze, szycie uważano wyłącznie za pracę kobiet. Chociaż w drugiej połowie XIX wieku liczba kobiet zatrudnionych na tym polu w Rosji wzrosła, wielu mężczyzn zarabiało na życie dzięki szyciu. Jednak projekty stworzone dzięki wysiłkom męskich krawców nie znalazły miejsca w żadnej z pawilonów wystawy w Chicago. Ponadto rosyjscy organizatorzy nie przedstawili towarów wyprodukowanych przez kobiety w innych obszarach, najwyraźniej wierząc, że nie są warte uwagi opinii publicznej. Dlatego podkreślono znaczenie szycia jako pracy głównie kobiecej. Szycie, najczęściej wykonywane w domu, było integralną częścią prac domowych kobiet. Rzemiosło krawieckie dało im możliwość zarabiania pieniędzy bez wychodzenia z domu i nie stawania się częścią maszyny przemysłowej, dzięki czemu zachowali swoją rolę w rodzinie. Na wystawie w Kolumbii rosyjski rząd chciał pokazać światu dokładnie ten romantyzowany, swojski wizerunek kobiety. Może się wydawać, że szycie jako termin opisuje prostą czynność pracy z igłą i nicią, jednak w XVIII i XIX wieku proces ten stał się znacznie bardziej skomplikowany, o czym świadczy wystawa w Chicago. Jeszcze 20 lat temu Anna Phillips i Barbara Taylor wskazały, że „definicja rzemiosła ma wyraźną charakterystykę płciową ... Rzemiosło jest dalekie od obiektywnego faktu gospodarki i często jest kategorią ideologiczną nałożoną na niektóre rodzaje pracy ze względu na płeć i fizyczność moce pracowników, którzy ją wykonują. ” Kontrowersyjny charakter szycia odzwierciedlał zmieniające się warunki produkcji szycia i toczące się spory o rolę kobiet w rosyjskim społeczeństwie. Tak więc zróżnicowanie płciowe szycia odegrało kluczową rolę w rozwoju krajowego stylu życia i płciowego podziału pracy w imperialnej Rosji iw przemyśle mody.
