Podczas Europejskiego Planetarnego Kongresu Naukowego 2018 w Berlinie przedstawiono katalog, w którym przedstawiono przegląd ponad 2200 map planetarnych wydanych na całym świecie w latach 1600–2018.
Tworzenie map planetarnych rozpoczęło się w Europie w XVII wieku. Produkcja rozprzestrzeniła się na Stany Zjednoczone i ZSRR w latach 60., a następnie przeniosła się do Chin i Japonii. Z czasem kartografia stała się mniej skoordynowana i bardziej zróżnicowana, więc teraz trudno jest kontrolować wydawanie map w różnych stanach. Konieczne jest utworzenie wspólnej bazy danych.
Szczegółowe informacje na temat czterech map przedstawiających mapy planet o różnych tematach, celach i epokach. 1647: jedna z pierwszych szczegółowych map teleskopowych księżyca z ziemskim widokiem. 1824: Pierwsza segmentowana mapa księżycowa z detalami topograficznymi i indeksami albedo księżyca z cieniowaną ulgą. 1960: pierwsza astrogeologiczna mapa księżyca do mapowania planet. 2016: Mapa Charona dla dzieci Aby zapewnić tę potrzebę, Henrik Hargitai i Mateus Pitur opublikowali otwarty katalog dostępu „Międzynarodowy katalog map planetarnych”. Dane można filtrować według autora, roku, kraju i typu. Najnowsze mapy internetowe NASA zostały zorganizowane w grupy, dzięki czemu użytkownicy mogą szczegółowo badać i analizować powierzchnie planetarne przy użyciu narzędzi Geographic Information System (GIS). Większość map w katalogu reprezentują Mars (40%) i Księżyc (46%). Reszta przypada na Wenus (5%), Merkurego (2%) i satelity Jowisza (4%). Około 20% wszystkich map to typy geologiczne - najbardziej złożona analiza kartograficzna.
Katalog jest regularnie aktualizowany o nowe mapy historyczne i dodatki. W przyszłości kompilatory planują dodawać mapy publikowane w artykułach czasopism i digitalizować mapy bez formatów GIS. Mapy statystyczne istnieją od 400 lat, ale wkrótce możemy w pełni przełączyć się na format cyfrowy.
