Jest to naturalny kolorowy obraz Ganimedesa zrobiony przez sondę Galileo podczas jego pierwszego spotkania z satelitą Jowisza. Północ jest na górze, a słońce oświetla powierzchnię po prawej stronie. Ciemne obszary są starszymi obszarami kraterów, a jasne obszary są młode i zdeformowane tektonicznie. Brązowawo-szary jest spowodowany mieszaniną materiałów kamiennych i lodu. Jasne plamy to niedawne kratery uderzeniowe i ich wyrzuty. Dane te osiągają szerokość 13,4 km. Zdjęcia zrobione 26 czerwca 1996 roku
Słuchanie fal EM wokół Ziemi zamieniło się w dźwięk, niemal przypomina ćwierkanie ptaków na tle trzaskającego ognia. Fale te nazywane są falami chóralnymi i aktywują Światła Północne, a także „śmiertelne” elektrony o wysokiej energii, które mogą uszkodzić statek kosmiczny. Ostatnie badania opisują niezwykłe fale wokół innych planet w Układzie Słonecznym.
Analiza wykazała, że siła fal chóralnych jest milion razy większa w pobliżu satelity Jowisza Ganimedesa i 100 razy w pobliżu Europy niż średnia wokół planet. To niesamowite odkrycie, sugerujące, że satelity z polem magnetycznym są zdolne do tworzenia potężnych fal. Fale chóralne są szczególnym rodzajem fal radiowych występujących przy skrajnie niskich częstotliwościach. W przeciwieństwie do Ziemi, Ganimedes i Europa obracają się w wielkoskalowym polu magnetycznym Jowisza. Autorzy uważają, że jest to jeden z kluczowych czynników napędzających fale. Pole magnetyczne Jowisza jest jednym z największych w naszym systemie i jest około 20 000 razy silniejsze niż Ziemia.
Obserwacje pokazują, że nawet niewielka część tych fal w pobliżu Ganimedesa jest zdolna do przyspieszania cząstek do skrajnie wysokich energii, co doprowadzi do szybkich elektronów w polu magnetycznym Jowisza. Wokół Ziemi fale chóralne odgrywają ważną rolę w tworzeniu wysokoenergetycznych „śmiertelnych” elektronów, które mogą uszkodzić statek kosmiczny. Teraz naukowcy próbują zrozumieć, czy ta sytuacja powtórzyła się na Jowiszu.
Obserwacja fal Jowisza pozwala zrozumieć podstawowe procesy związane z plazmą laboratoryjną oraz poszukiwanie nowych źródeł energii, a także mechanizmy przyspieszenia i utraty wokół planet w układzie słonecznym. Takie procesy można powtórzyć w egzoplanetach, co pozwoli nam zrozumieć, czy w obcych światach znajdują się pola magnetyczne w pobliżu odległych gwiazd.
