Może to wyglądać jak powiększony obraz obrazu Van Gogha, ale jest to migawka dużych i małych chmur Magellana z satelity Planck Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Chmury Magellana, widoczne tylko na półkuli południowej, są naszymi najbliższymi sąsiadami. Czerwono-pomarańczowy skrzep w środku obrazu to Wielki Obłok Magellana, a Mały Obłok Magellana jest trójkątnym obiektem w lewym dolnym rogu.
Satelita „Plank”, który funkcjonował w latach 2009–2013, badał Wszechświat w pasmach mikrofalowych i podczerwonych. Ponieważ jego zadaniem było zbadanie kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła, pozostałości promieniowania z Wielkiego Wybuchu, Plancka znalazł pył między gwiazdami Obłoków Magellana i prawie wszystkimi obiektami w tych zakresach - wieloma bliskimi i dalekimi galaktykami oraz międzygwiezdnym ośrodkiem Drogi Mlecznej. Pył międzygwiezdny w dużej gromadzie gwiazd Drogi Mlecznej, znany jako gwiazdozbiór Kameleona, jest widoczny na obrazie jako kombinacja czerwonych, pomarańczowych i żółtych chmur na górze. Możesz również zobaczyć duże zakurzone włókno - odcinek od gęstych chmur Kameleona w lewym górnym rogu do przeciwnej części obrazu.
Chociaż wydaje się, że to włókno znajduje się między dwoma chmurami Magellana, w rzeczywistości jest częścią naszej własnej galaktyki w odległości zaledwie 300 lat świetlnych i pola magnetycznego odpowiadającego naszej galaktyce.
W dolnej prawej części obrazu znajduje się jedna z najbardziej rozmytych części nieba na częstotliwości Plancka. Jest w niebieskich odcieniach, co wskazuje na bardzo niskie stężenie pyłu kosmicznego, ale struktury podobne do wirów są najprawdopodobniej szumem samego urządzenia, a nie jakąś cechą galaktycznego pola magnetycznego.
