Co kilka godzin podczas obserwacji Księżyca, projekt ESA NELIOTA rejestruje jasny błysk światła na powierzchni. Jest to wynikiem upadku małych fragmentów kosmicznych skał z dużymi prędkościami na powierzchnię satelity ziemskiego. Jest to ważny projekt wykorzystujący teleskop Narodowego Obserwatorium w Atenach, który postanowili przedłużyć do stycznia 2021 roku.
Od przeszłości księżyca do przyszłości ziemi
Błyski światła nazywane są przejściowymi zjawiskami księżycowymi, ponieważ pomimo dominacji są to ulotne zjawiska o ułamku sekundy trwania. Z tego powodu są trudne do przestudiowania, ponieważ są zbyt małe, aby dokładnie przewidzieć wygląd. Dlatego naukowcy są zainteresowani badaniem ognisk. Ponadto są w stanie opowiedzieć nie tylko o historii księżyca, ale także pokazać przyszłość Ziemi.
Obserwując epidemie na Księżycu, projekt NELIOTA ma na celu określenie rozmiaru i rozmieszczenia obiektów bliskich Ziemi (meteorytów, asteroid lub komet). Te informacje pozwolą ci zrozumieć ryzyko, jakie istnieje dla planety Ziemia.
Bliska obserwacja Księżyca
W lutym 2017 r. 22-miesięczna kampania rozpoczęła obserwację rac księżycowych za pomocą 1,2-metrowego teleskopu Kryoneri (Kryoneri), największego teleskopu na Ziemi, który obserwował Księżyc. Błyski powstałe na księżycu są znacznie ciemniejsze niż światło słoneczne odbite od powierzchni księżyca. Dlatego te wydarzenia można zaobserwować tylko na ciemnej (tylnej) stronie Księżyca między Księżycem w Nowiu a pierwszą częścią, a także w ostatniej dzielnicy i nowiu. Księżyc powinien również znajdować się nad horyzontem i do obserwacji za pomocą specjalnej kamery z szybkim przechwytywaniem.
Od marca 2017 r. Projekt NELIOTA śledzi ciemną stronę Księżyca w poszukiwaniu błysków światła spowodowanych przez maleńkie kosmiczne skały spadające na powierzchnię Księżyca.
Podczas 90 godzin obserwacji zarejestrowano 55 zdarzeń ciosów. Naukowcy twierdzą, że ekstrapolacja danych to prawie 8 błysków na godzinę na powierzchni Księżyca. Rozszerzenie misji kampanii do 2021 r. Zapewni pełną próbkę danych.
System NELIOTA po raz pierwszy korzysta z 1,2-metrowego teleskopu do obserwacji księżyca i stwierdza, że błyski są dwa razy słabsze niż inne obserwowane programy księżycowe (zwykle używane są 0,5-metrowe teleskopy i mniejsze).
Ponadto projekt NELIOTA jest w stanie kontrolować satelitę Ziemi w dwóch zakresach fotometrycznych, co umożliwiło określenie temperatury uderzenia - 1300–2800 ° C.
Nowoczesne podejście do starożytnego zjawiska
Przez tysiące lat ludzie twierdzą, że zauważają błyski na powierzchni Księżyca. Ale tylko nowoczesne teleskopy pozwoliły potwierdzić i zarejestrować te zjawiska. Ponadto naukowcy są w stanie dostarczyć informacje na temat wielkości, prędkości i częstotliwości zdarzeń. Ważne jest, aby pamiętać, że Ziemia zawsze jest narażona na uderzenie z kosmosu, więc nowy projekt pozwala kontrolować otaczającą przestrzeń z większą dokładnością. Zdjęcia
Położenie lampy błyskowej od uderzenia w powierzchnię księżyca.
Projekt NELIOTA jest finansowany z programu naukowego ESA i jest częścią projektu mającego na celu stworzenie infrastruktury w przestrzeni kosmicznej i w terenie w celu poprawy monitorowania przestrzeni kosmicznej i zrozumienia potencjalnych zagrożeń dla Ziemi. Teraz program tworzy sieć teleskopów, aby stale skanować niebo w poszukiwaniu niebezpiecznych asteroid.
