Naukowcy przewidują, że planety przypominające Neptuna i położone w pobliżu centrum galaktyki, przekształcone w skaliste światy z powodu rozbłysków utworzonych przez supermasywną czarną dziurę. Dane opierają się na modelach komputerowych, najnowszych badaniach egzoplanet, a także obserwacjach rentgenowskich i UV gwiazd i czarnych dziur.
Oczywiście pomysł, że czarne dziury są aktywnie zaangażowane w procesy ewolucyjne planet, wydaje się dziki, ale działa w centrum Drogi Mlecznej. Aby uzyskać podobne wnioski, naukowcy badali środowisko wokół najbliższej supermasywnej czarnej dziury. Mówimy o Strzelcu A * o masie 4 milionów słonecznych.
Wiadomo, że materiał uwięziony w czarnej dziurze uwalnia jasne błyski promieni X i promieni UV. Teleskopy rentgenowskie Chandry i XMM-Newtona demonstrują podobne zdarzenia, które miały miejsce około 6 milionów - 100 lat temu. Cały czas naukowcy próbowali zrozumieć, jaki wpływ mogą mieć te błyski na pobliskie planety i gwiazdy. Okazuje się, że czarna dziura może dramatycznie zmienić życie planety.
Naukowcy zbadali wpływ promieniowania wysokoenergetycznego na planety w odległości 70 lat świetlnych, których masy zmieniały się między Neptunem a Ziemią. Odkryli, że promienie X i promienie UV prowadzą do usunięcia dużej ilości gęstej atmosfery gazowej. W niektórych przypadkach powinien pozostać prawie nagi skalisty rdzeń. Takie planety byłyby cięższe od Ziemi i wchodziłyby do kategorii „super-ziemia”. Super ziemie są uważane za jeden z najczęstszych typów planet występujących poza naszym systemem. Analiza pokazuje, że w odpowiednim środowisku powstają w bardzo egzotyczny sposób.
Oczywiście błyski te negatywnie wpływają na te obiekty, które mają warunki do powstania życia. Dodatkowe wybuchy mogą całkowicie zniszczyć planetarną atmosferę. Ponadto planety mogą ulec zniszczeniu grawitacyjnemu z powodu przesunięcia ruchu gwiazd. Podobne zdarzenia często występują w pobliżu supermasywnej czarnej dziury naszej galaktyki.
Obliczenia pokazują, że w odległości 70 lat świetlnych od centralnej czarnej dziury średnia odległość między skalistymi światami wynosi 75–750 miliardów km. Aby zrozumieć, najbliższa gwiazda Słońca znajduje się na wysokości 40 000 miliardów kilometrów. Oznacza to, że w obszarze, w którym planety żyją tak gęsto, istnieje większa szansa na rozprzestrzenianie się życia.
Odkrycie takich planet napotyka problemy. Odległość od Ziemi do środka Drogi Mlecznej wynosi 26 000 lat świetlnych, a chmury pyłu i gazu zasłaniają widok. Ale przeszkody te można pokonać dzięki teleskopom następnej generacji. Na przykład może to zrobić z Europejskim Ekstremalnie Dużym Teleskopem (E-ELT).
