Naukowcy znaleźli kilka dziwnych obiektów w centrum galaktyki, które ukrywają swoją prawdziwą naturę za kurtyną pyłu. Przypominają chmury gazu, ale zachowują się jak gwiazdy. Wnioski są składane przy użyciu 12-letnich danych z Obserwatorium Keck (Hawaje).
Kompaktowe pyliste obiekty gwiezdne poruszają się niezwykle szybko i blisko supermasywnej czarnej dziury. Ale jak się tam dostali i czym będą? Odkrycie dokonano po spektroskopowym pomiarze dynamiki gazu w centrum galaktycznym za pomocą spektroskopu IR OSIRIS.
Po raz pierwszy obiekty G w pobliżu czarnej dziury Drogi Mlecznej zostały zauważone ponad 10 lat temu (G1 w 2001 r. I G2 w 2012 r.). Były postrzegane jako chmury gazu, dopóki nie zbliżyły się do supermasywnej czarnej dziury. Obaj zdołali cudownie przeżyć grawitacyjny potwór galaktyczny. Jeśli należały do rodzaju chmur gazowych, nie mogłyby przetrwać po takich.
Ta kostka danych spektrofotograficznych 3D została stworzona przy użyciu oprogramowania OsrsVol. To urządzenie może tworzyć dokładną objętość do oddzielenia G3, G4 i G5 na tle emisji. Po takiej analizie zespół był w stanie wyraźnie rozróżnić obiekty G Być może są to rozdęte gwiazdy - obiekty, które stały się tak ogromne, że siły pływowe z czarnej dziury mogą wyciągać materię z gwiezdnej atmosfery, gdy zbliżają się do siebie. Ale dlaczego są takie ogromne?
Istnieje założenie, że obiekty G są wynikiem fuzji gwiazd, gdzie dwie gwiazdy zderzają się ze względu na grawitacyjny wpływ czarnej dziury. Przez długi czas grawitacja dziury zmienia orbity gwiazd binarnych, dopóki para nie zderzy się. Połączony obiekt stworzony siłą może wyjaśnić nadmiar energii. Oznacza to, że mamy przed sobą niesamowite gwiazdy podwójne, które są zmuszone do połączenia się w wyniku kontaktu z siłami supermasywnej czarnej dziury centralnej.
Niezwykłe są uważane za „opuchnięte”. Gwiazdy są pokryte gęstą kurtyną pyłu, więc nie można ich przeglądać. Aby to sprawdzić, musisz użyć urządzenia OsrsVol. Izoluje obiekty od promieniowania tła i analizuje dane spektralne w trzech wymiarach. Naukowcy będą nadal monitorować rozmiar i kształt orbit obiektów G, aby zrozumieć proces ich powstawania.
