Zdjęcie z misji Nowe Horyzonty pokazuje pasmo górskie na skraju lodowej równiny Sputnik. Na dole kadru wydmy są wyraźnie widoczne.
Naukowcy zauważyli wydmy na Plutonie. Poinformowano, że powstają one prawdopodobnie z ziaren lodu metanowego uwolnionych do rozrzedzonej atmosfery. Odkrycia opierają się na szczegółowych obrazach uzyskanych w 2015 r. Przez sondę kosmiczną New Horizons NASA.
Zdjęcia pokazały, że na granicy równiny Sputnik znajduje się warstwa lodu, która przesuwa się na duży grzbiet górski. Na obszarze 75 km rozrzucono szereg wydm. Po analizie przestrzennej wydm i bliskich fal wiatru na powierzchni, a także modelowaniu spektralnym i numerycznym, naukowcy uważają, że sublimacja (przekształcenie stałego azotu w gaz) prowadzi do uwolnienia ziaren metanu do środowiska.
Ziarna są następnie transportowane przez umiarkowane wiatry Plutona (30–40 km / h) do granicy lodowej równiny i pasma górskiego, zapewniając doskonałą lokalizację dla takich regularnych formacji powierzchniowych.
Naukowcy uważają, że niezakłócona morfologia wydm i ich związek z leżącym pod lodem lodem wskazuje, że cechy pojawiły się w ciągu ostatnich 500 000 lat, a może całkiem niedawno. Badanie zostało przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Plymouth (Wielka Brytania), Uniwersytetu w Kolonii (Niemcy) i Brigham Young University (USA). Wiedzieli, że każde skaliste ciało naszego systemu z atmosferą ma wydmy, ale nie spodziewano się ich zauważenia na Plutonie. Atmosfera jest mała, a temperatura powierzchni osiąga -230 ° C Informacje z New Horizons dostarczyły nowy poziom szczegółowości, ale musiały ciężko pracować, aby wyjaśnić, jak przebiegał proces formowania w pozornie nieodpowiednich warunkach.
W warunkach ziemskich nie można bez pewnej siły wiatru wydmuchiwać cząsteczek piasku w powietrze. Ale wiatry o 20% były również słabsze, aby utrzymać transport. Pluton ma niższy poziom grawitacji i ciśnienia atmosferycznego, co oznacza, że niezbędne wiatry mogą być 100 razy słabsze od ziemskich.
Naukowcy planują kontynuować badania nad wydmami Plutona za pomocą symulacji komputerowych, które pozwolą poszerzyć wiedzę na temat roli wiatru w szerszej geologii Plutona.
