Zdjęcie bieguna południowego Jowisza przedstawia mozaikę wielu klatek wykonanych przy 5 μm. Obrazy są uzyskiwane w różnym czasie, a Juno opuścił planetę po najbliższym podejściu. Pokazuje ciepło (mierzone jako połysk) wychodzące z planety przez chmurę: żółte - cieńsze chmury i ciemnoczerwone - gęste
Geometryczne skupiska cyklonów znajdują się głębiej w atmosferze niż sądzili naukowcy. A to tylko jedno z odkryć zgłoszonych przez cztery międzynarodowe grupy badawcze, oparte na przeglądzie aparatu Juno.
Jednej grupie udało się znaleźć konstelację 9 cyklonów nad biegunem północnym Jowisza i 6 nad południem. Prędkość wiatru przekracza pojemność lądowych huraganów piątej kategorii (350 km / h). Ogromne burze nie zmieniły jeszcze swojej lokalizacji i nie zostały scalone.
Naukowcy oczekiwali znalezienia czegoś przypominającego sześciokątny system na biegunie północnym Saturna. Zamiast tego otworzyli ośmioboczną grupę nad biegunem północnym i pięcioboczną kompanią na południu. Każdy cyklon ma długość kilku tysięcy kilometrów. Jowisz znajduje się na 5 miejscu pod względem odległości od Słońca i jest uważany za największą planetę w systemie. Misja Juno powstała w 2011 roku, a Jupiter jest na orbicie od 2016 roku. Wcześniej, w latach 1995-2003, obracał się tam aparat Galileo.
Inne badanie wykazało, że strumienie strumieniowe planety faktycznie schodzą tysiące kilometrów pod widocznymi pochmurnymi szczytami. Udoskonalone pomiary nierównomiernego pola grawitacyjnego Jowisza umożliwiły obliczenie głębokości strumieni strumieniowych - 3000 km. W końcu. Wszystko wskazuje na to, że atmosfera planetarna jest ogromna i sięga głębiej.
Korzystając z tych danych, naukowcy mogą lepiej zrozumieć rdzeń Jowisza. Co więcej, schemat ten można powtórzyć na innych gazowych gigantach, takich jak Saturn, gdzie atmosfera może być jeszcze głębsza. Tymi samymi metodami Juno może pomóc określić dokładną głębokość Wielkiej Czerwonej Plamy Jowisza.
