Naukowcy NASA zaplanowali na połowę sierpnia spotkanie, podczas którego powinni omówić nowe lądowiska łazika marsjańskiego, które powinny spełnić ambitne zadanie. Pojazd terenowy powinien próbować nie tylko znaleźć ślady życia na Marsie, ale także wywiercić próbki skał ze skał, które następnie zostaną dostarczone na Ziemię w celu analizy. Na tym spotkaniu należy omówić listę najlepszych miejsc lądowania, chociaż wybrane punkty prawdopodobnie zmienią się wraz z pojawieniem się nowych obrazów i danych naukowych z satelitów NASA, które nadal krążą wokół Marsa na jego orbicie.
Nowa misja, często nazywana „Mars 2020”, ma rozpocząć się na Ziemi w lipcu lub sierpniu 2020 r., Aby wylądować na Marsie w lutym 2021 r. W takim przypadku należy użyć osłony termicznej, spadochronów i systemu zejścia „dźwigu powietrznego” satelity Curiosity (pokazanego na zdjęciu). Planowane są również prace nad systemem nawigacji i rozpoznawania gleby, które pozwoliłyby zstępującej sondzie, w celu dokładniejszej kontroli, uzyskać nowe obrazy i porównać je z obrazami w komputerowej bazie danych. W ten sposób system może mieć znacznie większy zestaw potencjalnych lądowisk do lądowania. Innym ważnym zadaniem jest sposób, w jaki pojazd terenowy będzie w stanie przekroczyć powierzchnię w celu obejścia wszystkich celów misji, w tym wiercenia dwudziestu próbek skał, w ciągu zaledwie jednego roku marsjańskiego, czyli około siedmiuset dni ziemskich. Oto niektóre z najbardziej akceptowanych miejsc docelowych:
Neely Fosse
Pomiędzy dużym wulkanem a starym kraterem z kolizji znajduje się obszar znany jako Nili Fosse, który jest naznaczony szerokim zakrzywionym zagłębieniem, głębokim ponad tysiąc metrów w powierzchnię Marsa. Wgłębienie Nili Fosse jest wypełnione skałami zawierającymi glinę, które mogły powstać w obecności wody. Może to być klucz do wykrywania zmagazynowanej materii organicznej. Nili Fosse jest głównym kandydatem do misji Curiosity, ale lokalizacja tej wnęki jest bardzo trudna do pracy.
Krater Jezero
Naukowcy mają nadzieję spotkać wodę wewnątrz starego stopionego krateru, znanego jako Jezero. Znajduje się w pobliżu równika marsjańskiego. Możliwe, że woda spływała z północnych i zachodnich boków krateru, gdzie widoczne są kanały, do ściany południowej, tworząc tam trzeci kanał. Naukowcy nie wiedzą na pewno, czy istniała tam woda, choć sądzą, że istniały co najmniej dwa oddzielne zbiorniki wodne około 3,5 miliarda lat temu. Dane chemiczne zebrane przez marsjańskie orbity pokazują, że Jezero powinno mieć glinę i inne minerały, takie jak sole węglowe, które mogłyby powstać przy użyciu wody. Gdyby na Marsie istniało życie w czasie, gdy Jezero było wypełnione wodą, dowody na to mogą utrzymywać się w osadach wulkanicznych.
Northeast Big Syrt
Starożytny region, który ma różnorodną kolekcję minerałów formowanych w wodzie, znajduje się na liście kandydatów do misji Mars 2020 i jest uważany za potencjalne miejsce lądowania. Strefa znajduje się między północno-wschodnią częścią wyżyny Big Syrt a północno-zachodnią krawędzią olbrzymiej równiny Isidis Planiti.
Crater Holden
Naukowcy długo zastanawiali się, patrząc na krater 100-kilometrowy Holden, który ma wszystkie znaki niezbędne do wykrywania życia. Zamiast tego wysłali Ciekawość do krateru Gail. Cel został osiągnięty, niecałe siedem miesięcy po lądowaniu łazika na planecie - 3 sierpnia 2012 roku.
Crater Holden, wraz z kraterem Eberswalde i doliną Mort Wallis, są wymienione na proponowane lądowanie Curiosity w ramach Mars 2020. Obiekty te są interesujące dla naukowców pod względem poszukiwania artefaktów starożytnego życia i, być może, dostarczania próbek na Ziemię.
Uważa się, że obecny krater Holden był kiedyś „jeziorem Holden”. Zawiera dwie warstwy osadów, z których dolna jest charakterystyczna dla dużego jeziora. Górna warstwa powstała prawdopodobnie, gdy woda tryskała z obszaru znanego jako Uzboy Valis i przedarła się przez krawędź krateru. Prąd wody miał być tak ogromny, że toczył głazy o średnicy kilkudziesięciu stóp. W starożytnym basenie Holden znajdują się liczne małe kratery, z których wiele jest wypełnionych osadami.
Southwest Melas
Szeroki segment masywnego kanionu Doliny Mariner, znany jako Melas Kasma. Przecina warstwowe osady, które uważane są za osady starożytnego jeziora. Skład gleby Melas zawiera uwodnione siarczany i inne minerały uzyskane z wody. Obszar na południowym zachodzie zawiera struktury w kształcie wachlarza wskazujące, że poziom wody w jeziorze wahał się. Inną atrakcją Melas jest bliskość sezonowych anomalii powierzchniowych, tzw. Przepływy RSL - „linie powtarzające kontury zboczy”, które mogą wskazywać na obecność soli w pobliżu powierzchni. „Marsjańskie strumienie” mogą być potencjalnie eksplorowane podczas rozszerzania celów misji.
