Po spędzeniu roku w kosmosie, system immunologiczny astronauty Scott Kelly uruchomił alarm. Naukowcy zauważają również, że niektóre z jego genów zmieniły aktywność. Porównano wyniki ze swoim bratem bliźniakiem Markiem, który spędził ten rok na Ziemi.
Naukowcy nie wiedzą jeszcze, czy są to dobre czy złe zmiany. Uzyskane wyniki stawiają jednak przed lekarzami nowe pytania dotyczące wpływu środowiska kosmicznego na organizm człowieka. Nie zapominajmy, że NASA przygotowuje się do wysłania ludzi na Marsa.
Testy na bliźniakach genetycznych stanowiły wyjątkową okazję do zbadania szczegółów biologii człowieka. Na przykład udało nam się zobaczyć, jaką aktywność wykazują geny astronautów w przestrzeni iw domu. Do tej pory naukowcy donosili tylko, że układ odpornościowy Kelly'ego był nadaktywny.
Od samego początku badań kosmicznych NASA badała organizmy astronautów, śledząc utratę masy kostnej, którą starali się kompensować ćwiczeniami. Zwykle lot trwa około 6 miesięcy. Ale Kelly spędził 340 dni na ISS, ustanawiając nowy rekord dla Stanów Zjednoczonych. Scott przyznał, że nigdy nie czuł się normalnie w kosmosie. Doświadczał bólów głowy i trudno było mu się skoncentrować z powodu nadmiaru dwutlenku węgla. Pojawiły się skargi na trawienie spowodowane mikrograwitacją. Jednak badanie pozwoliło zanurkować na poziomie molekularnym, porównując dwóch braci. Pełne wyniki nie zostały jeszcze opublikowane, ale nadpobudliwość genów jest uderzająca. To nie jest zmiana DNA, ale ma wpływ na zwiększenie / zmniejszenie produkcji białek. Zauważyłem również wzrost krwi innego markera, który stymuluje układ odpornościowy. Zauważyli jednak mniej komórek innego typu, które chronią przed wirusami.
Na zdjęciu z 26 marca 2015 r. Amerykański astronauta i członek załogi ISS Scott Kelly (z prawej) stoi za szybą w pokoju kwarantanny w miejscu startu Bajkonuru (Rosja). Obok niego jest jego brat i astronauta Mark Kelly. Spędzony rok w kosmosie wpłynął na geny Scotta Kelly'ego
Zmiany aktywności genów w przestrzeni w odpowiedzi na różne rodzaje stresu. Dobrą wiadomością jest to, że prawie wszystkie wskaźniki wróciły do normy po tym, jak astronauta powrócił na Ziemię w marcu 2016 roku. Ale geny odpornościowe są obdarzone pamięcią i nawet po 6 miesiącach wykazały niezwykłe wyniki.
Badania bliźniacze dostarczyły konkretnej listy markerów, które będą śledzone w kolejnych misjach, aby porównać je z innymi astronautami. Będzie możliwe przeprowadzenie serii specjalnych testów na miejscu, a nie zamrażanie próbek dla naukowców zajmujących się ziemią. Astronauci znajdują się na orbicie z własnym zapasem zarazków, otrzymując wpływ innych zarazków jako członek załogi. Na przykład Jerry Lininger, który nigdy nie był chory, wrócił na Ziemię po 4 miesiącach w kosmosie i długo nie mógł wyzdrowieć.
Wszystkie te badania są ważne, ponieważ lot na Marsa w 2030 roku. zajmie 30 miesięcy, w tym misję na powierzchni. Głównym problemem jest promieniowanie, zarówno na samej planecie, jak i na dawkę z galaktycznych promieni kosmicznych podczas transportu. Ziemia jest chroniona przez pole magnetyczne, ale astronauci są pozbawieni takiego luksusu.
W przyszłym roku Kelly skończy 55 lat i mówi, że z radością uda się na Marsa. Nie boi się długiej podróży i uważa, że trudniej będzie nie poradzić sobie z promieniowaniem, ale z lotami trwającymi latami.
