Ziemia jest stale atakowana przez naładowane cząstki emitowane przez Słońce. Moc jest tak ogromna, że może uniemożliwić życie na planecie. Ale tak się nie dzieje dzięki ochronie w postaci pola magnetycznego odchylającego cząstki. Przechwycone cząstki odbijają się tam i z powrotem między biegunami północnym i południowym w złożonych i zmieniających się wzorcach, na które oddziałują pola elektryczne. Kiedy pasy promieniowania Van Allena, w których się poruszają, wpadają do atmosfery w pobliżu biegunów, w postaci zorzy polarnej. Błyski cząstek mogą uszkodzić satelity i wrażliwy sprzęt naziemny.
Wybuchy fal EM, zwane „chóralnymi”, wyprodukowane przez Arase / PWE w wewnętrznej magnetosferze
Dlatego ważne jest, aby zrozumieć zawiłości pasków promieniowania. Aby to zrobić, NASA uruchomiła podwójne satelity, aby zbadać pasy Van Allena. Ale ich orbity pozwalają nam wziąć pod uwagę regiony równikowe, co ogranicza możliwość zrozumienia strumienia cząstek i nie pozwala przewidzieć ich wpływu na wszystkie satelity.
Aby zbadać obszary położone dalej od równika, dywizja Agencji Aerospace Japan Aerospace uruchomiła satelitę Arase w 2016 roku. Został on wyposażony w kilka czujników do eksperymentu z falą plazmową, które badały pole elektryczne i fale plazmy w magnetosferze ziemi wewnętrznej. Teraz naukowcom udało się zebrać pierwszy zestaw danych z czujników. Arase jest reprezentowana przez detektory pola elektrycznego i magnetycznego, obejmujące szeroki zakres częstotliwości. Ponadto urządzenie może mierzyć plazmę / cząstki w szerokim zakresie energii. Aby poprawić wydajność komputera pokładowego, zbadaj korelacje między polami i cząstkami.
Koncepcyjna ilustracja oddziaływania cząstek fal przechodzących do wewnętrznej magnetosfery Ziemi. Badanie dotyczyć będzie satelity ERG
Urządzenia do eksperymentów z falą plazmową przeszły wstępne testy i pomyślnie uzyskały wysokiej jakości dane. Otrzymaliśmy ogromną ilość informacji o impulsach falowych, dzięki którym będzie można dowiedzieć się więcej o mechanizmach oddziaływania cząstek falowych w wewnętrznej magnetosferze. Ponadto możliwe będzie porównywanie danych satelitarnych z danymi zbieranymi jednocześnie w terenie. Zrozumienie, w jaki sposób elektrony i inne cząstki są wyrzucane z magnetosfery na Ziemię, umożliwi przewidywanie wybuchów i tworzenie środków ochrony.
