Po 2025 r. Rosja planuje wysłać nową gwiazdę z naszej gwiazdy na drugą planetę. Misja nazywała się Venus-D („Długo żyjąca Wenus”). Ale jak długo urządzenie będzie w stanie wytrzymać na powierzchni i pobije sowieckie rekordy?
Loty do Wenus
Pierwsze zdjęcia innej planety wykonane przez radziecki aparat Venus-9
Wspomnieliśmy ostatnio o przełomie ZSRR w odniesieniu do najgorętszej planety w Układzie Słonecznym - „wyczyn radziecki: pierwsze lądowanie statku kosmicznego na Wenus”. Zgadzam się, aby zasadzić urządzenie w piekielnych warunkach w latach 1960-70. - naprawdę wyczyn i duży przełom.
W tym czasie naukowcy nie tylko próbowali dotrzeć na powierzchnię, ale także badać atmosferę, temperaturę, ciśnienie itd. Aby uzyskać odpowiednią bazę danych, należy postępować zgodnie z prostą zasadą: im dłużej mechanizm działa, tym więcej informacji dotrze. W związku z tym wszystko było trudne, ponieważ urządzenia nie mogły wytrzymać przez długi czas.
Zdjęcia powierzchni Wenus wykonane przez radziecki aparat Venus-10
Jeśli porównać z dzisiejszymi misjami na Marsie i Księżycu, które działały przez miesiące, lata i dziesięciolecia (nawet na asteroidach, można pozostawić na dziesiątki godzin), to na Wenus czas operacji obliczono w minutach i godzinach.
Na przykład pierwsze lądowanie z radzieckiego statku Venera-7 przyniosło 53 minuty pracy, podczas gdy tylko 20 minut spadło na powierzchnię. Venus-8 zwiększył czas pracy po lądowaniu do 50 minut. Kolejna jednostka poprawiła wynik o 3 minuty, a Wenus o 10 - 65 minut.
Wenus oczami radzieckiego aparatu Wenus-13
Rekord w 1978 roku zdołał pokonać amerykański statek Pioneer-Venus-2 z wynikiem 68 minut (praca po lądowaniu na powierzchni). Ale miesiąc później (we wrześniu) radziecka Wenus-11 przybywa z 95 minutami, a Wenus - 12 - 110 minut.
Wysiłki ZSRR doprowadziły do tego, że ich aparat Venus-13 (1981) pracował 127 minut, chociaż liczyli tylko na 32! Czy możemy zadowolić nowoczesny rosyjski statek kosmiczny?
Wenus długowieczny
Venus-D to nowoczesny projekt do zbadania drugiego świata Układu Słonecznego, przykład współpracy między Rosją a NASA („Rosja i Stany Zjednoczone będą współpracować w badaniu Venus”). Stacja międzyplanetarna jest rozwijana przez stronę rosyjską, a amerykańscy inżynierowie muszą zapewnić sprzęt naukowy i ewentualnie małe sondy o czasie trwania kilku tysięcy godzin.
Oprócz analizy typowych cech planety, takich jak temperatura, ciśnienie i skład atmosfery, Wenus-D powinien szybko wyodrębnić próbki gleby (15 minut po posadzeniu), przeanalizować je i przesłać dane na Ziemię. Jak długo może wytrzymać?
Początkowo liczyli kilka dni, ale ostatnio poinformowali, że lądowisko przestanie reagować na sygnały po 3 godzinach lub mniej. Inżynierowie uważają, że ostateczne przegrzanie systemu zajmie tyle czasu. Ale ten okres powinien wystarczyć, aby mechanizm wyodrębnił próbki, przeanalizował i przekazał wszystkie informacje. Jednak niektórzy eksperci nadal nie stawiają zakładów w godzinach, ale w dni robocze (kilka dni), chociaż przedstawiciele Ameryki nie są tak optymistyczni w swoich prognozach. Orbiter jest używany jako repeater. Dokładna data uruchomienia nie została jeszcze wywołana, ale są one kierowane do 2027 roku.
Postscript
Jeśli weźmiesz poprzednią radziecką liczbę 127 minut, wtedy 3 godziny będą nowym rekordem. Oczywiście wszyscy oczekują miesięcy pracy od nowoczesnego sprzętu. Ostatecznie niedawno uruchomiona misja Parker przetrwa kontakt z koroną słoneczną! Czy to naprawdę niemożliwe, aby spędzić przynajmniej kilka dni na powierzchni Wenus?
Rosyjscy przedstawiciele twierdzą, że wystarczy 3 godziny, aby ukończyć misję (gromadzenie informacji i analiza gleby). Jeśli chcesz więcej z urządzenia, konieczne będą ulepszenia, które pociągną za sobą poważne inwestycje gotówkowe. A mówiąc bezpośrednio, w obecnym stanie, misja jest stale zmuszana do poszukiwania źródeł finansowania.
