Naukowcy Michael Schneider, Will Dawson, Nathan Golovic i George Chaplin szukają czarnych dziur w laboratorium zdalnego teleskopu.
Astrofizycy wiedzą, że czarne dziury są ukryte w Drodze Mlecznej. Ale to jest jak gra w chowanego, ponieważ nie zostały jeszcze znalezione. Jeśli pojawią się w kierunku wybrzuszenia galaktycznego (ciasno upakowanej grupy gwiazd) i Obłoków Magellana, wówczas czarne dziury można uznać za masywne jako 10 000 mas Słońca i mogą pomieścić ciemną materię. Jeśli tylko w kierunku wybrzuszenia galaktycznego, są to tylko kilka martwych gwiazd.
Aby obserwować Chmury Magellana, musisz udać się na półkulę południową. Niedawno jednak naukowcy z LLNL otrzymali nowe narzędzie zlokalizowane bliżej ich lokalizacji i mogące pomóc w wyszukiwaniu. W ramach projektu dostali teleskop ze zdalną obserwacją.
Zespół wykorzystuje pokój obserwacyjny do przeprowadzenia grawitacyjnego badania mikrowirowania Drogi Mlecznej i Obłoków Magellana w poszukiwaniu czarnych dziur o średniej masie (10–10 000 razy większych od Słońca), zdolnych do nadrobienia większości ciemnej materii. Pokój pozwala kontrolować 4-metrowy teleskop Blanco (Chile). Wszechświat widzialny reprezentowany jest przez około 70% ciemnej energii, 25% ciemnej materii i 5% zwykłej materii. Ciemna materia pozostała jednak tajemnicą, ponieważ po raz pierwszy postulowano ją w 1933 roku. Badanie przeprowadzone w latach 90. miało na celu sprawdzenie, czy ciemna materia składa się z masywnych obiektów halo barionowych (MACHO). Analiza wykazała, że MACHO o wielkości mniejszej niż 10 mas Słońca nie może stanowić ponad 40% całkowitej masy ciemnej materii.
Ostatnie odkrycia fuzji dwóch czarnych dziur wznowiły zainteresowanie ciemną materią MACHO, reprezentowaną przez pierwotne czarne dziury (uformowane we wczesnym Wszechświecie przed gwiazdami) z około 10-10000 mas Słońca. Pomysł ten został po raz pierwszy zaproponowany przez George'a Chaplina w 1975 roku. Najbardziej bezpośrednim sposobem na zbadanie tego zakresu masy jest poszukiwanie sygnału mikrosoczewkowania grawitacyjnego w istniejącej zarchiwizowanej wizualizacji astronomicznej i przeprowadzenie badania mikroleasingu nowej generacji przy użyciu nowoczesnych obrazów optycznych.
Mikrosoczewkowanie to efekt astronomiczny przewidziany przez ogólną teorię względności. Albert Einstein wierzył, że gdy światło pochodzące od gwiazdy przechodzi bardzo blisko innego masywnego obiektu (na przykład czarnej dziury) w drodze do obserwatora ziemskiego, grawitacja pośredniego masywnego obiektu wygina się i skupia promienie światła źródła. Spowoduje to, że gwiazda tła będzie jaśniejsza niż zwykła poświata. Obecnie trwają prace nad nowymi metodami wykrywania mikrosoczewek, które umożliwiają znalezienie efektu sygnatury w stanie paralaksy związanym z czarnymi dziurami w tym zakresie masy. W rezultacie możliwe będzie określenie proporcji ciemnej materii, reprezentowanej przez czarne dziury masy pośredniej, i zmierzenie widma masowego w Drodze Mlecznej.
