1 grudnia SuperTIGER został zabrany na pokład budynku towarowego 2 w stacji McMurdo (Antarktyda), aby sprawdzić gotowość do drugiego lotu. W tle jest góra Erebus. Jest to najbardziej na południe aktywny wulkan lądowy.
Zespół naukowców na Antarktydzie przygotowuje się do uruchomienia balonowego SuperTIGERA - narzędzia do zbierania danych o promieniach kosmicznych. Są to cząstki wysokoenergetyczne penetrujące atmosferę Ziemi każdego dnia. Konkretny instrument bada rzadkie ciężkie jądra zawierające informacje o tym, gdzie iw jaki sposób promienie kosmiczne są przyspieszane do prędkości bliskiej prędkości światła.
Jeśli pogoda będzie w porządku, to premiera odbędzie się 10 grudnia. Pierwszy lot trwał 55 dni. Kula jest specjalnie uwalniana przez długi czas, ponieważ cząstki stanowią tylko niewielką część promieni kosmicznych.
Najczęstsze cząstki to protony (90%), jądra helu (8%) i elektrony (1%). SuperTIGER jest dostosowany do poszukiwania najrzadszych super ciężkich jąder poza żelazem, od kobaltu do baru.
Ciężkie elementy, takie jak złoto, powstają w specjalnych procesach w gwiazdach. SuperTIGER stara się zrozumieć, jak i gdzie to się dzieje. Kiedy promień kosmiczny uderza w rdzeń cząsteczki gazu atmosferycznego, obie eksplodują na fragmenty subatomowe. Niektóre cząstki wtórne spadają na Ziemię, umożliwiając naukowcom samodzielne badanie. Ale tworzą one również przeszkodę, którą można pokonać piłką na wysokości 40 000 m. Najbardziej masywne gwiazdy tworzą żelazo w swoich rdzeniach, po czym eksplodują w postaci supernowych, uwalniając materiał w przestrzeń. Eksplozje tworzą również warunki krótkotrwałego intensywnego strumienia cząstek subatomowych - neutronów. Wiele z nich „przykleja się” do gruczołu, a niektóre rozpadają się na protony.
Fale Supernova powodują przyspieszenie, dlatego cząstki stają się wysokoenergetycznymi promieniami kosmicznymi. Gdy fala uderzeniowa rozszerza się, przechwytuje i przyspiesza cząstki. Ogólny obraz stał się dostępny dzięki dziesiątkom lat badań i zastosowaniu TIGERa. Około 20% promieni kosmicznych pochodziło z masywnych gwiazd, a 80% z pyłu i gazu międzygwiezdnego.
Gwiazdy neutronowe to najgęstsze obiekty dostępne do bezpośredniego badania. Obracają się wokół siebie w układach podwójnych, emitując fale grawitacyjne. Eliminują również energię orbitalną, powodując, że gwiazdy zbliżają się i łączą.
Teoretycy uważają, że takie zdarzenia są tak nasycone neutronami, że mogą być odpowiedzialne za tworzenie najbardziej promieni kosmicznych bogatych w neutrony. 17 sierpnia teleskopy Fermiego i LIGO zarejestrowały pierwsze światło i fale grawitacyjne z zapadających się gwiazd neutronowych. Spitzer i Hubble potwierdzili obecność ogromnej liczby ciężkich pierwiastków. Dominujące źródło można znaleźć po uruchomieniu SuperTIGER.
