Dokładne pomiary z kolekcji radioteleskopu NSF wykazały, że wąski strumień cząstek poruszających się z prędkością prawie światła ucieka w przestrzeń międzygwiezdną po tym, jak para gwiazd neutronowych połączyła się w odległości 130 milionów lat świetlnych od nas. Wydarzenie zostało zarejestrowane w sierpniu 2017 r., Kiedy otrzymaliśmy fale grawitacyjne oscylujące w przestrzeni.
Konsekwencje połączenia dwóch gwiazd neutronowych. Wyrzut z początkowej przerwy tworzył powłokę wokół czarnej dziury utworzonej przez połączenie. Strumień materiału przemieszczającego się z dysku najpierw dotknął materiału uwolnienia, tworząc szeroki kokon. Później wpadła w przestrzeń międzygwiezdną
Efekty fuzji (GW170817) zaobserwowano na całym świecie za pomocą teleskopów orbitalnych i naziemnych. Naukowcy zobaczyli, jak charakterystyki fal zmieniają się w czasie, więc wykorzystali te przekształcenia jako wskazówkę do natury zjawisk następujących po połączeniu. Przede wszystkim naukowcy byli zainteresowani tym, czy wydarzenie stworzyło wąski szybki strumień materiału, który przedostał się do przestrzeni międzygwiezdnej. Jest to ważne, ponieważ takie dżety są potrzebne do wytworzenia wybuchów promieniowania gamma, które powstają (według teoretyków) podczas łączenia gwiazd neutronowych. Odpowiedź pochodziła z połączenia danych VLBA, VLA i GBT, które pokazały, że wybuch radia był obecny i poruszał się z ogromną prędkością. Naukowcy zmierzyli ruch pozorny, który okazał się 4 razy szybszy niż prędkość światła. Ta iluzja nazywana jest ruchem nadświetlnym, który występuje, gdy strumień jest skierowany prawie w kierunku Ziemi, a materiał zyskuje prawie prędkość światła. Obserwację przeprowadzono 75 dni po połączeniu, a następnie kolejne 230 dni później. Strumień jest wąski i nie przekracza 5 stopni szerokości. Jest skierowany pod kątem 20 stopni od kierunku Ziemi.
Wizja artystyczna pokazuje moment, w którym strumień z zdarzenia fuzji gwiazd neutronowych wszedł w przestrzeń. W ciągu 155 dni między dwiema obserwacjami strumień zmienił się o 2 lata świetlne (iluzja ruchu nadświetlnego, ponieważ strumień jest skierowany prawie w kierunku Ziemi i osiąga 97% prędkości światła)
Scenariusz sugeruje, że początkowa fuzja dwóch superdennych gwiazd neutronowych wywołała eksplozję, która wypchnęła kulistą powłokę fragmentów. Gwiazdy neutronowe zapadły się w czarną dziurę, której potężna siła grawitacji zaczęła przyciągać materiał. Ten ostatni uformował szybko obracający się dysk, który wytworzył parę strumieni poruszających się na zewnątrz od biegunów. Dane pokazują, że strumień oddziaływał ze śmieciami, tworząc szeroki kokon materiału rozszerzający się na zewnątrz. Rozwinie się wolniej niż dżety. Okazuje się, że kokon zdominował emisję radiową do 60 dni po połączeniu, aw późniejszych okresach odrzutowce miały wpływ na emisję.
Wykrycie szybko poruszającego się strumienia w GW170817 znacznie zwiększa powiązanie między fuzjami gwiazd neutronowych a krótkotrwałymi rozbłyskami promieniowania gamma. Niezwykle ważne jest również, że udało nam się naprawić to zjawisko w części częstotliwości radiowej widma EM, ponieważ znacznie łatwiej jest zrozumieć mechanizm strumienia.
