Gigantyczne czarne dziury, które czają się w sercach galaktyk, wydają się być znacznie większe niż się spodziewamy.
Centralne czarne dziury w galaktykach karłowatych - „nasiona”, które ostatecznie wyrastają w potwory w centrum Drogi Mlecznej i innych dużych galaktyk - są prawdopodobnie niezwykle ciężkie i mają masę 10 000 razy większą od naszego Słońca, donosi nowe badanie.
Nowa teoria ewolucji supermasywnej czarnej dziury sugeruje, że galaktyki nie potrzebują łączenia, aby stworzyć te olbrzymy.
Zależność między masą czarnej dziury a masą wypukłości
„Nadal nie wiemy, jak powstają takie monstrualne czarne dziury, które znajdują się w centrach galaktyk” - powiedziała naczelna autorka Shobita Satyapal z George Mason University w Wirginii. Ale ogromne czarne dziury znalezione w maleńkich galaktykach pokazują nam, że czarne dziury narodziły się we wczesnym Wszechświecie, zanim galaktyki zderzyły się ze sobą.
Istnieje możliwość, że supermasywne czarne dziury rosną głównie z powodu absorpcji pyłu i gazu, stając się coraz bardziej względnie stopniowo rosnącą galaktyką gospodarza, twierdzą naukowcy.
Satyapal i jej koledzy przeanalizowali obserwacje galaktyk karłowatych wykonanych za pomocą szerokopasmowego eksploratora pomiarów w podczerwieni (w skrócie WISE) zamontowanego na pokładzie statku kosmicznego NASA.
Wzrost czarnych dziur
Galaktyki karłowate zmieniają się nieznacznie i przypominają rodzaje galaktyk, które istniały, gdy wszechświat był młody. Są więc dobrym miejscem do poszukiwania powstających supermasywnych czarnych dziur, twierdzą naukowcy.
W poszukiwaniu odpowiednich kandydatów na nocnym niebie WISE wybrało setki galaktyk karłowatych, które są potencjalnymi miejscami narodzin supermasywnych czarnych dziur.
„Nasze wyniki pokazują, że czarne supermasywne dziury są dość masywne”, mówi Satyapal.
Chociaż wyniki są intrygujące, potrzebne są dalsze badania, aby całkowicie wypełnić wszystkie luki w wiedzy na temat tych obiektów, twierdzą naukowcy.
Czarne dziury w łączących się galaktykach
WISE został wysłany na orbitę w grudniu 2009 r. Na 10-miesięczną misję skanowania nieba w świetle podczerwonym. Projekt został zamknięty w lutym 2011 r., A następnie wznowiony we wrześniu 2013 r. Nową misją i nową nazwą. Teraz nazywa się Neowise. Statek kosmiczny jest wykorzystywany do poszukiwania potencjalnie niebezpiecznych asteroid, z których niektóre mogą być obiecującymi przedmiotami do eksploracji człowieka.
Nowe badanie opublikowano w marcowym wydaniu The Astrophysical Journal.
