W dniu 30 marca 2017 r. Satelita NASA Earth Observing-1 (EO-1) wycofał się po 16 latach służby. Był częścią programu „New Millennium”, którego celem było przetestowanie nowych technologii, które pomogłyby obniżyć koszty i poprawić możliwości przyszłych misji kosmicznych. Ulepszone urządzenie Land Imager (ALI) opracowane przez Lincoln Laboratory jako alternatywa dla naziemnej metody obrazowania zastosowanej w programie Landsat zostało umieszczone na pokładzie EO-1.
„ALI zademonstrował nowe technologie, które mogą stale monitorować Ziemię, wygrywając pod względem rozmiaru, wagi, mocy i kosztów”, powiedział Jeffrey Mendenhall, członek zespołu programistów ALI. - „30 międzynarodowych zespołów badawczych zajmujących się rolnictwem doceniło różne zalety ALI: dla rolnictwa i leśnictwa, rozwoju miast, klimatu, wulkanologii, glacjologii, geologii, gospodarki wodnej. Wszystko to zostało zebrane w pierwszym roku pracy, a skuteczność i funkcjonalność urządzenia zostały ocenione. Zgodnie z ostatecznymi wnioskami ALI okazał się lepszy niż Landsat 7 pod wieloma względami. ”
Jest to obraz panchromatyczny Bostonu oparty na danych zebranych podczas skanowania 23 kwietnia 2001 roku.
ALI nie tylko osiągnął wyższą rozdzielczość i jakość obrazu, ale także wykazał większą czułość i zakres dynamiczny. Co więcej, w porównaniu z Landsatem, ALI było mniejsze, lżejsze i zużywało 5 razy mniej energii, co korzystnie wpłynęło na koszt misji.
21 listopada 2000 r. Satelita EO-1 został wystrzelony w ramach rocznej misji, której celem jest zebranie 2000 zdjęć Ziemi. Następnie jego żywotność została przedłużona o rok, a następnie o 5, ponieważ było wystarczająco dużo paliwa na taki okres czasu. Jednak EO-1 przekroczył wszelkie oczekiwania. NASA, we współpracy z US Geological Survey, National Intelligence Agency, Naval Research Laboratory oraz National Oceanic and Atmospheric Administration, zarządzała EO-1 przez ponad 15 lat po planowanej długości życia. W tym czasie udało nam się zgromadzić ponad 90000 obrazów, z których wiele jest innowacyjnych: wyświetlanie przepływu lawy z kosmosu i pierwsze śledzenie odbudowy amazońskiego lasu. Były też dramatyczne sceny: powodzie po huraganie Katrina (2005), erupcja wulkanu Momotombo w Nikaragui (grudzień 2015) i wiele innych.
Lincoln Laboratories dołączył do projektu w styczniu 1994 roku. NASA poprosiła o niedrogą misję do przeprowadzenia szybkich badań naziemnych, ponieważ Landsat 6 nie zdał egzaminu. Zebrane zalecenia nie zostały wdrożone natychmiast, ale stały się doskonałą podstawą dla projektu i koncepcji EO-1. Wiosną 1994 roku Lincoln Laboratory rozpoczęło współpracę z Centrum Lotów Kosmicznych NASA Goddard.
Rozwój ALI został przeprowadzony ściśle według harmonogramu i konieczne było przeprojektowanie i ponowne zbadanie struktury urządzenia, aby skutecznie wspierać optykę i płaszczyznę ogniskowania. NASA otrzymała satelitę w 1999 roku. 5 dni po wprowadzeniu EO-1 w 2000 r. ALI nakręciło swoje pierwsze zdjęcia z planety. Pokazali małe miasteczko Sutton (Alaska), ukrywające się w ciemnej dolinie.
Wpływ ALI
ALI został zaprojektowany jako najlepsza alternatywa dla narzędzia Landsat 7. Dla porównania zostały wysłane na orbitę i otrzymały te same zdjęcia. Okazało się, że nowy satelita wykazywał ten sam poziom szczegółowości (30 m na piksel), ale obraz był znacznie wyraźniejszy.
25 listopada 2000 - Sutton, Alaska (jeden z pierwszych strzałów ALI).
Połączenie rozwiązań projektowych ALI doprowadziło do stworzenia innowacyjnego systemu, który umożliwił porzucenie lustra skanującego i zainstalowanie dużych modułowych matryc ogniskowych i optyki o szerokim polu widzenia. Aby zmniejszyć optyczną średnicę i wagę czujnika, naukowcy zwiększyli liczbę detektorów w szeregu płaszczyzny ogniskowej. Landsat musiał skupić się na konkretnym obszarze, a ALI zbierało dane w miarę upływu czasu.
Ponadto ALI wykorzystało detektory z różnych materiałów, co umożliwiło wykorzystanie kilku zakresów widmowych do kompleksowej wizualizacji obiektów i topografii oraz zautomatyzowało naziemny system odbioru danych, aby umożliwić jednemu operatorowi szybkie odbieranie i przetwarzanie danych.
Cały nowy satelita przeszedł następnie na Landsat 8, znajdujący się na orbicie od 2013 roku. Gromadzi dane na powierzchniach lądowych w podczerwieni widzialnej, bliskiej podczerwieni i krótkofalowej.
Wreszcie
Gdy żywotność satelity zakończyła się 30 marca, NASA zatrzymała wszystkie ruchome części, rozładowała baterię i wyłączyła nadajnik. Urządzenie będzie nadal schodzić na orbitę i za 39 lat będzie się palić w atmosferze. Oprócz cennych informacji dla wielu misji naukowych, EO-1 udało się również zadowolić wspaniałymi widokami na planetę macierzystą.
