Wulkaniczny satelita Jowisza Io jest pełen tajemnic. Góry na jego powierzchni zaskakują naukowców od wielu dziesięcioleci, ponieważ nie są podobne do ziemskich.
Na Ziemi widzimy całe pasma górskie rozciągające się na tysiąc mil. Ale na Io ponad 100 skatalogowanych gór rośnie w izolacji. Jakie tajemnicze siły tektoniczne je tworzą?
Io jest tak aktywny, że trudno jest obserwować jego tektonikę z kosmosu; stopiona lawa pokrywa swoją powierzchnię z niesamowitą prędkością do pięciu cali na dekadę. Aby odpowiedzieć na to pytanie, nowe badanie wykorzystuje symulację komputerową, aby zrozumieć niektóre rzeczy.
Szczegółowy obraz góry Mongibello Mons o zachodzie słońca. Góra ma około 6 km wysokości. Io ma również góry, które wznoszą się na wysokość 10 mil.
„Społeczność planetarna wierzy, że góry na Io mogą powstać dzięki ciągłym erupcjom na jej powierzchni” - powiedział naczelny autor William McKinnon, planetarny naukowiec z University of Washington w St. Louis, w oświadczeniu
„Cała lawa, która wybucha na powierzchnię, spycha materiał powierzchniowy z powrotem w dół. Ale ponieważ Io jest kulą, ostatecznie siły kompresji zaczynają wzrastać wraz z głębokością”. Nowa praca modeluje tę hipotezę, ale skupia uwagę na tym, że kompresja Io staje się silniejsza, gdy nurkujesz w głębinach. Stwarza to ogromne napięcie głęboko w Io, łamiąc powierzchnię. Poprzez te wady lawa wypływa na powierzchnię, tworząc skały. Naukowcy sugerują również, że może to wyjaśnić, dlaczego w pobliżu gór odkryto tak wiele niedawnych erupcji.
Południowy region polarny Io, schwytany przez sondę Voyager-1. Obejmuje on górę Haemus Mons, która wznosi się na wysokość 10 km (32 000 stóp).
„Siły, które są ściśnięte głęboko w korze Io, są niewiarygodnie wysokie” - powiedział McKinnon. „Gdy siły te odkształcają powierzchnię, zostają uwolnione, tworząc magmę, która wybuchnie”.
Symulacja wyjaśnia również, dlaczego niektóre góry na Io zawalają się z czasem. Wynika to z faktu, że lawa wewnątrz skorupy powoduje zarówno kompresję, jak i wysoką temperaturę. Zwiększa się ciśnienie i temperatura, powodując upadek gór z powodu stresu. Dotyczy to zwłaszcza wygasłych wulkanów.
Praca została opublikowana w Nature Geoscience.
