Statek kosmiczny NASA New Horizons pierwszy zauważył następny cel w Pasie Kuipera, zwany Ultima Thule. Stało się to 4 miesiące przed najbliższym nowym rokiem 2019. Członkowie zespołu byli szczególnie zadowoleni i zaskoczeni. Nie spodziewali się, że urządzenie LORRI będzie w stanie zobaczyć maleńki ciemny obiekt znajdujący się w odległości 172 milionów kilometrów na tle gwiazd. Seria 48 fotografii została uzyskana 16 sierpnia i przeniesiona na Ziemię w ciągu kilku dni.
Pole obrazu jest nasycone gwiazdami tła, co zawsze utrudnia znalezienie słabych obiektów. Na pierwszych zdjęciach Ultima Thule pojawia się jako mały odcisk stopy od gwiazdy, który jest 17 razy jaśniejszy. Wraz ze zbliżaniem się Nowego Horyzontu Ultima Thule będzie coraz wyraźniej oglądana. Pierwsze wykrycie jest ważne, ponieważ dane te pomogą poprawić kurs statku w ciągu najbliższych 4 miesięcy. Zbliżenie planowane jest na 1 stycznia 2019 roku.
Rysunek po lewej to złożony obraz utworzony przez dodanie 48 różnych ekspozycji z kamery rozpoznawczej LORRI w New Horizons. Zbierane 16 sierpnia 2018 r. Przewidywana pozycja obiektu Ultima Thule w Pasie Kuipera znajduje się w środku żółtego znaku. Prawa strona to powiększony widok żółtego obszaru po odjęciu pola gwiazdy tła uchwyconego przez LORRI we wrześniu 2017 roku. Ultima Thule jest wyraźnie widoczny na tym zdjęciu i znajduje się blisko miejsca wskazanego przez naukowców. Wszystko wskazuje na to, że New Horizons zmierza we właściwym kierunku. Wiele artefaktów powstaje w wyniku małych nieregularnych rejestracji między nowymi obrazami i wzorami lub wewnętrznymi zmianami jasności gwiazd. W czasie przeglądu odległość od Ultima Thule wynosiła 172 mln km od pojazdu i 6,5 mld km od Słońca Rozpiętość Ultima Thule będzie pierwszym poważnym studium historii małego obiektu w Pasie Kuipera i najodleglejszym studium jakiegokolwiek ciała planetarnego w historii. Poprzedni rekord należy również do New Horizons, który w lipcu 2015 roku ścigał się obok Plutona, łamiąc figurki Voyager-1 swoim słynnym obrazem „Pale Blue Dot” (1990).
