Wyobraź sobie, że gdzieś we Wszechświecie mogą istnieć tunele, które mogą znacznie skrócić czas podróży w przestrzeni kosmicznej. Jedna podróż, a ty w krótkim czasie, pokonasz setki, a nawet miliardy lat świetlnych. Brzmi dobrze, ale czy jest to możliwe w rzeczywistości?
Tunele czasoprzestrzenne
Dzisiaj rozmawiamy o tunelach czasoprzestrzennych. Najprawdopodobniej słyszałeś o nich „tunele czasoprzestrzenne”. Jest to cecha topologiczna w czasie i przestrzeni, tworząca rodzaj tunelu. Może łączyć ze sobą różne części pojedynczej zakrzywionej przestrzeni lub stać się jedynym mostem między dwoma różnymi przestrzeniami (innymi wszechświatami, wymiarami itp.).
Ważne jest, aby zrozumieć, że ta cecha istnieje tylko w hipotezie, a obecność tuneli czasoprzestrzennych nie jest jeszcze możliwa do udowodnienia eksperymentalnie lub w obserwacjach. Sama koncepcja pojawiła się w ogólnej teorii względności. Po raz pierwszy mówiono o tunelach czasoprzestrzennych w 1916 r. (Podczas teoretyzowania białych dziur), aw 1935 r. Pomysł ten opracowali Albert Einstein i Nathan Rosen.
Anatomia tunelu czasoprzestrzennego
Pomimo faktu, że jest to obiekt hipotetyczny, naukowcy szczegółowo opracowali „anatomię”. Wormhol ma dwie „usta”. Są to kuliste otwory, które służą jako wejście i wyjście dla podróżnego. Między nimi jest „gardło”, a mianowicie nasz tunel, łączący dwie części przestrzeni kosmicznej. Einstein był w stanie udowodnić istnienie tuneli czasoprzestrzennych, ale tylko w obliczeniach matematycznych. Modele pokazują, że sam tunel musi być wypełniony egzotyczną materią, której gęstość energii będzie miała wartość ujemną. Tylko takie warunki umożliwią funkcjonowanie kretowiska, ponieważ utworzy ono potężne grawitacyjne odpychanie i pomoże uniknąć kurczenia się.
Ogólna teoria względności pozwala na obecność takich tuneli. Uważa się, że usta mogą być reprezentowane przez czarną dziurę. Jednak musi to być niezwykła czarna dziura. Nie myśl, że każdy upadek umierającej gwiazdy stworzy przyszły tunel czasoprzestrzenny.
Czy mogę podróżować przez tunel?
Stephen Hawking był przekonany, że człowiek nie będzie w stanie korzystać z tuneli czasoprzestrzennych z powodu ich niestabilności.
W science fiction uwielbiają używać tuneli czasoprzestrzennych, ponieważ pozwalają szybko pokonać wielkie odległości lub podróżować do innych wszechświatów / wymiarów. W rzeczywistości jednak znacznie trudniej jest używać tunelu czasoprzestrzennego niż myślimy.
Po pierwsze, istnieje problem rozmiaru. Naukowcy są przekonani, że pierwotne tunele czasoprzestrzenne są prezentowane na poziomie mikroskopowym, gdzie ich parametry nie przekraczają około 30 cm. Istnieje jednak założenie, że ekspansja wszechświata miała spowodować rozciąganie tuneli czasoprzestrzennych. Trudno jest określić, jak stabilny będzie dany tunel czasoprzestrzenny. Teoretycznie są one podzielone na przejezdne i nieprzejezdne. Te ostatnie (jak most Einsteina-Rosena) są niszczone zbyt szybko. Konieczne będzie dodanie pewnej ilości egzotycznej materii, aby ustabilizować dziurę kreta i pozostać otwartym przez długi czas.
Istnieje również podejrzenie, że dodanie zwykłej materii (statku, ludzi itp.) Doprowadzi do zniszczenia lub kompresji tunelu. Jednak naukowcy nie rezygnują z prób zbadania tego tematu, ponieważ tunele czasoprzestrzenne mogą stać się użytecznym narzędziem do badania Wszechświata.
Stephen Hawking był przekonany, że człowiek nie może używać tuneli czasoprzestrzennych z powodu ich niestabilności. Jednak niektórzy naukowcy uważają, że z pewną wiedzą takie tunele mogą być kontrolowane. Co więcej, tunele czasoprzestrzenne mogą łączyć nie tylko obszary czasoprzestrzeni lub dwa wszechświaty, ale także stać się rodzajem wehikułu czasu.
Postscript
Do tej pory tunele czasoprzestrzenne istnieją tylko w hipotezach i fantazyjnych snach. Ale być może pewnego dnia pierwsza grupa ludzi zaryzykuje zobaczenie, jak głębokie będzie kretowisko.
