Grawitacja jest tak mocno osadzona w codziennym życiu, że nigdy jej nie pamiętamy. Jednak w skali galaktycznej jego moc przejawia się niesamowicie żywo, zapewniając niesamowite obserwacje wizualne.
Ten obraz, zarejestrowany przez szerokokątną kamerę 3 Kosmicznego Teleskopu Hubble'a (WFC3), demonstruje SDSS J1138 + 2754. Obiekt działa jak soczewka grawitacyjna: duża masa (gromada) tworzy tak silne pole grawitacyjne, że zagina tkaninę czasoprzestrzeni. Prowadzi to do tego, że światło umieszczone za galaktyką porusza się wzdłuż zniekształconych linii, przekształcając zwykłe kształty spiralne i eliptyczne w niewyraźne łuki. Możesz zobaczyć, jak kilka odległych galaktyk pojawia się kilka razy w kadrze. Są to szerokie obiekty, więc światło z jednej strony przechodzi przez soczewkę grawitacyjną inaczej niż z drugiej. Gdy promień światła zbliża się do Ziemi, może się wydawać odbity (zauważalnie poniżej lewej) lub zniekształcony (górny prawy).
Dane uzyskane z projektu badania narodzin gwiazd w odległym wszechświecie. Hubble podążył za 73 galaktykami soczewek grawitacyjnych.
