Czy kiedykolwiek marzyłeś o kontrolowaniu grawitacji? Robisz to, gdy uda ci się przechwycić przedmiot. Grawitacja wpływa na obiekty przez cały czas. Ale przynosząc kubek do ust, grasz przeciwko grawitacji.
Grawitacja odnosi się do sił naturalnych, ale od dzieciństwa przyzwyczailiśmy się do interakcji: wybieramy przedmioty, uczymy się chodzić. Jak nasz mózg bada ten proces, leży u podstaw eksperymentu Grip, pokazanego na zdjęciu z astronautą Aleksandrem Gerstem na ISS w obecnej misji.
W zerowej grawitacji astronauci przypominają bezradne dzieci, uczniowie dostosowują się do nowych warunków. W mikrograwitacji przedmioty nie mają wagi. Ponadto ucho wewnętrzne nie sygnalizuje już, która ścieżka jest skierowana w górę. Powód musi się odbudować, co zakłóca koordynację. Naukowcy badają, jak długo mózg musi dostosować się do nowej dynamiki.
Jak przebiega eksperyment? Alexander wykonuje serię ruchów, rejestrując specjalnie zaprojektowany czujnik, który mierzy przyczepność, wilgotność, przyspieszenie i inne czynniki, aby ocenić, jak organizm dostosowuje się do sytuacji, w których nie ma „w górę” i „w dół”. Podczas misji Alexander wykona trzy sesje. Eksperyment Grip wykonał 20 lotów parabolicznych. Wyniki pokazują, że krótkoterminowy efekt mikrograwitacji powoduje subtelne zmiany w koordynacji siły używanej do zatrzymania obiektu. Mózgi przewidują skutki grawitacji, nawet jeśli nie. Na ISS można zaobserwować długoterminowe konsekwencje. Eksperyment został po raz pierwszy przeprowadzony w 2016 roku z udziałem astronauta Toma Peske.
Eksperymenty pozwolą lepiej zrozumieć ludzką fizjologię i diagnozę chorób na Ziemi. Są również przydatne dla inżynierów projektujących protezy i będą wykorzystywane do opracowywania robotycznych interfejsów ludzkich. To otworzy możliwość kontrolowania robotów na innych odległych planetach.
