Międzynarodowy zespół naukowców używający Bardzo Dużego Teleskopu był w stanie wychwycić emisję radiową z akrecyjnego pulsara rentgenowskiego i symbiotycznego rentgenowskiego układu podwójnego GX 1 + 4. Jest to pierwsze takie wykrycie i utrwalenie strumienia z akrecyjnego pulsara rentgenowskiego z silnym polem magnetycznym.
GX 1 + 4 został zauważony w 1970 roku. Akrecyjny pulsar rentgenowski żyje w odległości 14 000 lat świetlnych, a okres rotacji trwa 120 sekund. Żywi się materią pobliskiego czerwonego olbrzyma typu M6III - V2116 Wężownik, latającego wokół pulsara przez 1161 dni. Dlatego system został sklasyfikowany jako symbiotyczne układy rentgenowskie.
Szczególnie interesujący był długi okres rotacji GX 1 + 4. Wielokrotna obserwacja Bardzo Dużego Teleskopu pomogła wykryć emisje radiowe z pulsara. Sygnały były wychwytywane z częstotliwością 9,0 GHz przy gęstości strumienia 105,3 μJ. Ale samo źródło emisji jest wciąż tajemnicą. Prawdopodobnie promienie są tworzone przez jeden z trzech mechanizmów: uderzenia przy kontakcie przepływu akrecyjnego i magnetosfery, reakcję na promieniowanie synchrotronowe lub odpływ wirowy. Pierwsza opcja będzie nieważna, jeśli w rzeczywistości występuje słabsze pole magnetyczne.
Druga opcja jest prawdziwa, ponieważ jasność GX 1 + 4 jest zgodna z promieniowaniem radiowym i rentgenowskim z małym polem magnetycznym. W takim przypadku potężne pola magnetyczne nie zawsze tłumią wytwarzanie strumienia.
Trzecia opcja jest również możliwa, ponieważ została już zauważona w innych pulsarach. Naukowcy planują przeprowadzić więcej obserwacji w promieniach rentgenowskich i falach radiowych, aby pozostać na najbardziej prawdopodobnej teorii.
