Mikrografia elektronowa międzyplanetarnej cząstki pyłu o prawdopodobnym pochodzeniu kometarnym
Układ słoneczny pojawił się około 4,6 miliarda lat temu, kiedy pola pyłu międzyplanetarnego krążące wokół Słońca wtapiały się w planety i mniejsze obiekty. Cząsteczki pyłu przed słonecznego już nie istnieją w systemie wewnętrznym, ponieważ od dawna są niszczone, reformowane i przegrupowywane w kilku fazach. W tak długim okresie naukowcy mogą wyciągać wnioski dotyczące składu i procesów, które doprowadziły do obecnej konfiguracji systemu.
Pył przedsłoneczny jest rozprowadzany przez komety w całym systemie. Analiza gruntu wykazała, że pył ten zawiera GEMS (szkło z osadzonymi metalami i siarczkami), które nie zawierają węgla. Niektóre mają izotopowe anomalne składniki a-krzemianowe, które mogą pojawić się tylko w innych gwiazdach, co oznacza, że przechowują próbki ośrodka międzygwiazdowego.
W nowym badaniu wyciągnięto wiele wniosków dotyczących pyłu przed słonecznego na podstawie obserwacji i danych z instrumentu CDA na orbicie Cassini, który badał Saturna przez ponad 20 lat. Istnieje przypuszczenie, że GEMS powstało w ośrodku międzygwiezdnym poprzez zniszczenie ziaren, amorfizację i erozję supernowych i doświadczyło kolejnych okresów agregacji. Powtarzając cykl, pył był wielokrotnie i stopniowo niszczony i reformowany. Dane Cassiniego wskazują na obecność żelaza we współczesnym pyle międzygwiezdnym. Uważa się, że napromieniowanie w ośrodku międzygwiazdowym zapewnia wystarczającą energię do włączenia niewielkiej liczby atomów metalu do bezpostaciowych krzemianów zawierających pył. Po upadku przedchmurnej chmury molekularnej te pierwszorzędowe metale ze zintegrowanym metalem pierwszej generacji utworzyły agregaty drugiej generacji, które następnie zostały włączone do małych lodowych ciał kometarnych.
Elementarna mapa drobnych szklistych ziaren (niebieskie i zielone plamki) wewnątrz typu kometinalnych cząstek pyłu. Materiał węglowy (czerwony) trzyma te obiekty razem. Obraz zebrano za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego.
Naukowcy zauważyli, że złożone substancje organiczne w ziarnach lodu muszą mieć środowisko o wysokim promieniowaniu, zanim zostaną włączone do większych ciał, co może być wynikiem pionowej dyfuzji pyłu nad średnią płaszczyzną systemu. Naukowcy dodali również, że ich obraz pozostaje niepełny, a większość danych jest nadal niedokładna. Ale mamy teraz pewne ograniczenie w tworzeniu układu słonecznego i agregacji pyłu przedsłonecznego.
