Zespół badawczy był w stanie określić, że szybkość zmienności światła emitowanego przez materiał, gdy jest absorbowany przez supermasywne czarne dziury w centrach galaktycznych, jest określana przez szybkość akrecji. Oznacza to, że głównym czynnikiem jest ilość „zjedzonego” materiału.
Z czasem światło emitowane do materiału otworu zmienia się znacznie, ale bez stabilnego wzoru, co wskazuje na zmienność. Naukowcy wiedzą, że jest zmiana, ale nie ma dokładnego powodu, dlaczego tak się dzieje. Na przykład podczas przeglądania innych obiektów, takich jak gwiazdy i galaktyki bez aktywnych jąder, jasne jest, że ich jasność jest stała przez pewien czas. Jednak galaktyki z rdzeniem aktywnym wykazują nieprzewidywalny wzrost i spadek jasności.
Naukowcy starali się zbadać, w jaki sposób amplituda zmiany emitowanego światła jest powiązana ze średnią jasnością aktywnego jądra galaktycznego, masą supermasywnej czarnej dziury i szybkością akrecji (ilość materiału zużywanego na dziurę rocznie). Analiza wykazała, że wśród wskaźników najbardziej znaczący należy uznać za drugi.
Naukowcy odkryli, że tylko tempo akrecji jest w stanie przewidzieć zmienność takich obiektów. Oznacza to, że należy wziąć pod uwagę ilość materiału wchodzącego do supermasywnej czarnej dziury. Jeśli jest na diecie lub przejada się, wtedy zmienność światła określi sytuację. Im mniej je, tym poważniej się zmienia. Ważne jest, aby zrozumieć, czy ten fizyczny mechanizm jest integralną cechą wszystkich galaktyk z aktywnymi jądrami galaktyk. Nowe odkrycia podważają stary paradygmat, wskazując, że amplituda zmienności światła zależy od jasności aktywnego rdzenia. Sytuacja uległa zmianie ze względu na dane SDSS, które mierzyły parametry w 2000 podobnych obiektach. Ponadto okazało się, że można uzyskać wysokiej jakości krzywe świetlne dla dużej próbki obiektów, dzięki czemu można niezależnie zbadać zmienność każdego obiektu.
Dane wykorzystane w pracy uzyskano z badania QUEST (La Silla) z lat 2010-2015, w którym zaobserwowano 5 pól pozagalaktycznych. Jak również informacje widmowe z SDSS (Sloan Digital Celestial Survey). Naukowcy mają nadzieję na dalsze zbadanie skali czasowej zmienności aktywnych jąder galaktycznych, a do tego trzeba mieć krzywe świetlne o zasięgu powyżej 10 lat.
