Obraz radiowy z Very Large Array pokazuje centrum naszej galaktyki. Tajemnicza komórka radiowa to zakrzywiona linia znajdująca się w pobliżu środka obrazu, a supermasywna czarna dziura Strzelca A jest pokazana na dole
Przez wiele lat naukowcy uważnie zastanawiali się nad centrum Drogi Mlecznej, ale nadal przedstawia niespodzianki. Najnowszym odkryciem jest wężowata struktura ukrywająca się w pobliżu supermasywnej czarnej dziury.
W 2016 roku Very Large Array (VLA) otrzymała pierwsze doniesienia o niezwykłym wątku w pobliżu centrum galaktyki. Rozciąga się na 2,3 roku świetlnego, jest zakrzywiona i wskazuje supermasywną czarną dziurę Strzelec A *.
Niedawno naukowcy wykorzystali innowacyjną technologię, aby uzyskać obraz najwyższej jakości. Pozwala na badanie szczegółów nici, ale jej natura jest nadal niejasna. Odpowiedź to trzy wyjaśnienia.
Po pierwsze, wszystko jest związane z oddzielaniem cząstek o dużej prędkości od supermasywnej czarnej dziury. Ten ostatni obraca się, utrzymując kontakt z gazem, i tworzy obrotową pionową wieżę pola magnetycznego, która wciąga się w horyzont zdarzeń. Wewnątrz cząstki przyspieszą i stworzą wiązki radiowe.
Po drugie, nić może być kosmiczną nicią - teoretycznie niezidentyfikowanym obiektem. Jest to długa i wydłużona konstrukcja, która przenosi ogromne prądy elektryczne. Naukowcy przewidzieli, że takie formacje powinny migrować do centrów galaktycznych. Jeśli nitka zbliży się zbyt blisko otworu, część z niego dokręci się do horyzontu zdarzenia. Po trzecie, położenie i kierunek włókna, które pokrywa się z czarną dziurą, jest po prostu zbiegiem okoliczności w superpozycjach i nie ma między nimi żadnego rzeczywistego związku. Ale nie trzeba polegać na szansie.
Obraz radiowy z Very Large Array pokazuje centrum naszej galaktyki. Tajemnicza komórka radiowa to zakrzywiona linia znajdująca się w pobliżu środka obrazu, a supermasywna czarna dziura Strzelca A jest pokazana na dole
Możemy powiedzieć, że naukowcy stają przed zupełnie nową tajemnicą, a jak dotąd niełatwo jest znaleźć odpowiedź. Odkrycie to było jednak motywem do stworzenia potężniejszych radioteleskopów i rozwoju technologii kosmicznej.
Każdy ze scenariuszy doprowadzi do intrygującego zrozumienia struktury wszechświata. Na przykład, jeśli chodzi o emisję cząstek z dziury, lepiej byłoby zrozumieć pole magnetyczne, udowadniając, że jest to gładkie i uporządkowane środowisko. Drugi przypadek ujawni tajemnice grawitacji czasoprzestrzennej. Trzeci pokaże, że cząstki dalej od dziury są mniej energetyczne.
Nawet jeśli nić nie jest połączona z otworem, to jej wygięcie wydaje się nadal interesujące, co może być wywołane falą uderzeniową z wystrzelonej gwiazdy.
