Chris Packham, profesor fizyki i astronomii na University of Texas w San Antonio, przeprowadził nowe badanie, które poszerza wiedzę na temat czarnych dziur w naszej galaktyce i otaczających je polach magnetycznych.
Packham jako pierwszy odkrył pole magnetyczne czarnej dziury w Drodze Mlecznej o kilku długościach fal. Czarna dziura jest miejscem w przestrzeni, gdzie siła grawitacji jest tak potężna, że nawet światło nie może uciec z uchwytu. Zazwyczaj takie obiekty powstają po eksplozji masywnej gwiazdy, gdzie resztkowe jądro jest niszczone przez grawitację. Na przykład gwiazda trzykrotnie większa od Słońca stanie się czarną dziurą. Badana czarna dziura jest 10 razy większa od masy Słońca i nazywa się V404 Cygni.
Ziemia jest wyposażona w pole magnetyczne, ponieważ ma gorący płynny rdzeń bogaty w żelazo. Ten przepływ tworzy prądy elektryczne, które tworzą pole magnetyczne. Czarna dziura ma tę cechę, ponieważ dziura wyłoniła się z gwiezdnej pozostałości. Kiedy materia pęka wokół czarnej dziury, strumienie elektronów są wyzwalane przez pole magnetyczne z dowolnego bieguna z niemal prędkością światła. Nowa i unikalna obserwacja dżetów oraz ocena pola magnetycznego V404 Cygni obejmowały badanie obiektu przy kilku długościach fal. Test pozwolił nam uzyskać bardziej szczegółowy obraz mocy pola magnetycznego.
Okazuje się, że pola magnetyczne są znacznie słabsze niż wcześniej sądzono. To zastanawiające i kwestionuje poprzednie modele. Naukowiec nalega na dalsze zgłębianie problemu, aby ogólnie zrozumieć czarne dziury. Jeśli powrócimy do najwcześniejszego punktu Wszechświata po Wielkim Wybuchu, powinniśmy znaleźć silną korelację między czarnymi dziurami i galaktykami. Wydaje się, że narodziny i rozwój dziur i galaktyk są ze sobą ściśle powiązane.
