Astronauci James Lovell, Frank Borman i William Anders pozują w garniturach do portretu 22 listopada 1968 r., Miesiąc przed wejściem na orbitę księżycową.
Założono, że misja Apollo 8 stanie się lotem próbnym symulującym wejście do atmosfery z Księżyca, ale nigdy nie zamierzał latać do satelity ziemskiego. Wcześniej nikt nie mógł spaść na Ziemię z prędkością 2407.5 mil na godzinę i pozostać w całości, więc NASA musiała ćwiczyć. Wszystko to zmieniło się jednak po udanym wystrzeleniu dwóch sond ZSRR i wezwaniu Kennedy'ego do wysłania ludzi na Księżyc w latach 60. XX wieku.
To była już kwestia wygrania wyścigu kosmicznego, więc pierwotny plan Apollo 8 musiał zostać zmieniony. W połowie sierpnia 1968 r. Astronauci James Lovell, Frank Borman i William Anders odwołali wszystkie święta i wyruszyli, by przygotować się do wyjazdu na Księżyc.
W grudniu trzej mężczyźni nagle znaleźli się dalej niż jakikolwiek ziemianin, zmieniając nasze poglądy na przestrzeń kosmiczną i zdolność technologii (przeszli na orbitę księżycową). Od prehistorycznych głowonogów po małpich przodków i Aleksandra Wielkiego, ani jedno stworzenie nie było tak daleko od grawitacyjnego wpływu Ziemi jak 21 grudnia 1968 roku. W rzeczywistości był to nie tylko triumf Ameryki, ale także osiągnięcie całej ludzkości. Apollo 8 wyznaczył długi łańcuch rozwoju i przełomów, poczynając od pierwszych marzycieli, którzy chętnie spoglądali w nocne niebo.
W przeddzień rocznicy jednej z najbardziej śmiałych misji kosmicznych ludzkości obchodzimy 50 lat prób, nauki, inspiracji i pomysłowości. Dotyczy to nie tylko eksploracji Księżyca, ale także przyszłych misji, które ujawnią nie tylko układ słoneczny, ale również zapewnią podróż międzygwiezdną.
