Nowe badania pokazują, że rywalizacja gigantycznych planet, takich jak Jowisz i Saturn we wczesnych dniach Układu Słonecznego, mogła dostarczyć cegiełek dla nowo narodzonej Ziemi, dostarczając planecie pierwiastków chemicznych, które pozwalają jej zawierać stopiony metal.
Byliśmy na Księżycu, ale ledwo dotknęliśmy powierzchni naszej planety!
Badanie, oparte na modelach komputerowych, rozwiązuje dwa od dawna tajemnice dotyczące receptury Matki Natury dla Ziemi. Po pierwsze, dlaczego planeta ma wiele metali ziem rzadkich, takich jak samar (Sm) i neodym (Nd), w porównaniu z meteorytami, które uważa się za cegiełki Ziemi.
Drugi: jak metaliczny rdzeń planety pozostaje gorący przez miliony lat, tworząc konwekcję - proces, który wytwarza ochronną magnetyczną osłonę Ziemi. Anke Wohlers i Bernard Wood, naukowcy z Uniwersytetu w Oksfordzie, wpadli na pomysł dodania bogatego szarego ciała do komputerowego modelu powstawania Ziemi. Pozwoliło nam to połączyć badanie niedopasowania chemicznego między elementami Ziemi i meteorytami a obserwacjami statku kosmicznego NASA Messenger, że rtęć ma wysoki poziom siarki.
Modele pokazują, że obiekt będący stroną trzecią może mieć od 20 do 40 procent wielkości ziemi, aby wytworzyć wymaganą mieszaninę chemiczną. Katastrofa może się wydarzyć, gdy budulce Ziemi zaczęły się łączyć, a obiekt, rozmiar Marsa, zwany Theią, który doprowadził do powstania Księżyca, uderzył w nie.
„Przeniesiony przez Jowisza, wewnętrzna część układu słonecznego wyglądała jak mikser” - powiedział Wood. „W takich warunkach obiekty bogate w siarkę mogą być rozproszone w całym układzie słonecznym”.
