Dziwna bezogonowa kometa, która przeszła przejście do wewnętrznego Układu Słonecznego w 2014 r., Zanim wróciła do odległej chmury Oort, mogłaby przelecieć blisko swojego miejsca urodzenia.
Kometa nosi nazwę C / 2014 S3 i jest fizycznie bardziej podobna do wewnętrznego pasa, skalistej asteroidy, niż kometa lodowa wykuta w głębokim zamrożeniu Układu Słonecznego. Świadczy o tym nowe badanie.
Odkrycie sprawiło, że naukowcy uznali, że C / 2014 S3 jest próbką materiału skalnego, który służył jako elementy konstrukcyjne Ziemi i planet ziemskich.
Zrozumienie, w jaki sposób ciało dostało się do podziemi Układu Słonecznego i określenie, jak wiele innych podobnych obiektów może istnieć (być może kamień Rozet uczyni z nich towarzystwo), pomoże wyjaśnić, w jaki sposób Układ Słoneczny był w obecnej konfiguracji.
„Po raz pierwszy zaobserwowano, że skalny, wewnętrzny obiekt układu słonecznego wydobywa się z chmury Oort” - powiedziała Discovery News astronom Karen Meech z University of Hawaii.
Chmura Oorta leży poza Plutonem i pasem Kuipera i rozciąga się około 2000 do nawet 200 000 razy dalej od Słońca niż Ziemia.
C / 2014 S3, którą naukowcy nazywają kometą „Manx” na cześć bezogonowego kota Manx, jest również pierwszym kamienistym ciałem wewnętrznego układu słonecznego, który działa jak kometa, choć ze znacznie zmniejszoną prędkością. Symulacje komputerowe pokazują, że Manx ma od 100 000 do 1 miliona razy mniej wody niż zwykłe komety. To wyjaśnia wygląd bezogonowego C / 2014 S3. Gdy kometa się zbliża, ogrzewa ją Słońce, a lód wodny odparowuje jej ciała i tworzy charakterystyczne jasne ogony.
Do czasu, gdy ciemny bezogonowy C / 2014 S3 został zauważony przez Panoramiczny Teleskop Panoramiczny i System Szybkiej Reakcji lub Pan-STARRS, w 2014 r. Zbliżał się już do najbliższego zbliżenia do Słońca, które było około dwa razy dalej od Ziemi. Naukowcy szacują, że C / 2014 S3 kończy orbitę w ciągu 860 lat.
Analiza obrazów Pan-STARRS pokazuje, że materiały w C / 2014 S3 zostały poddane drobnej obróbce, a kometa została głęboko zamrożona przez bardzo długi czas. Naukowcy sugerują, że obiekt jest wykonany z wewnętrznych materiałów układu słonecznego, które są zachowane w chmurze Oorta.
Jeśli naukowcy znajdą od 50 do 100 obiektów podobnych do Manx, mogą rozwiązać długotrwałe spory o pochodzenie i ewolucję Układu Słonecznego.
„W zależności od tego, ile znajdziemy, będziemy wiedzieć, czy olbrzymie planety tańczyły w całym Układzie Słonecznym, gdy były młode, czy też rosły cicho i nie poruszały się” - powiedział astronom Olivier Heno z Europejskiego Obserwatorium Południowego.
„Po raz pierwszy będziemy mogli przewidzieć, które możemy zweryfikować za pomocą obserwacji”, dodał Meech.
