Dążąc do znalezienia życia poza Ziemią, naukowcy muszą najpierw zrozumieć, które znaki byłyby najbardziej przekonującym dowodem
Przez ostatnie 20 lat statek kosmiczny NASA szukał odpowiednich warunków do życia w układzie słonecznym i poza nim. Urządzenie na Marsie znalazło dowody na to, że planeta ma jeziora i strumienie, chronione niegdyś przez gęstą warstwę atmosferyczną. Na księżycu Saturna, Enceladusie, statek Cassini zauważył strumienie wody uwolnione z warstwy lodu. Przyszła europejska misja Clippera może prowadzić podobne badania nad satelitą Jowisza w Europie, gdzie zauważyli jeszcze więcej odrzutowców. Nawet poza naszym systemem istnieją tysiące obcych światów z powierzchownymi oceanami.
Kolejnym krokiem w poznawaniu obcego środowiska będzie ustalenie, czy naprawdę nadają się do życia, i dopiero wtedy powinniśmy rozpocząć poszukiwania. Niestety, nie ma prostej metody wykrywania życia. Kamera nie przechwytuje rosnącego markera bakterii na marsjańskiej skale lub pod lodem Enceladus, więc do wyszukiwania biomarkerów należy użyć zestawu narzędzi i różnych danych.
Ale jakie są oznaki życia? Aby to zrozumieć, naukowcy z NASA stworzyli „drabinę wykrywania życia”, w której każdy krok jest kluczowym atrybutem życia.
Biosygnały schodowe
Schody posiadają 15 cech, które naukowcy określają jako wskaźniki życia. Opisuje również dokładnie, w jaki sposób naukowcy będą w stanie zmierzyć te cechy i zrozumieć, czy rzeczywiście są dowodem życia. Całe znane nam życie wymaga złożonych cząsteczek organicznych i wykorzystuje aminokwasy - dwie cechy na schodach. Ale ich odkrycie nie dowodzi, że są one produkowane przez żywe organizmy. Na przykład wiele reakcji chemicznych na planecie tworzy aminokwasy i inne cząsteczki organiczne.
Wskaźnikami mogą być cząsteczki docelowe, które występują w unikalnych proporcjach w porównaniu z oczekiwanymi poziomami w środowisku. Inne sygnały biologiczne obejmują pigmenty, oznaki metabolizmu (na przykład ciepło odpadowe) lub nawet oznaki ewolucji Darwina.
Kontekst środowiskowy
Następnie musisz zrozumieć: czy naukowcy mogą mierzyć te sygnały biologiczne zdalnie i na miejscu? Istota leży nie tylko w wydajności instrumentu, ale także w eliminowaniu czynnika zanieczyszczenia próbek przez cząsteczki sprowadzone z Ziemi. Naukowcy muszą również rozważyć kontekst środowiskowy. Jak delikatna jest próbka? Czy analiza może go zniszczyć? Czy medium wpływa chemicznie na próbkę?
Drabina daje odpowiedź na każdą bio-cenzurę, opartą na doświadczeniu zdobytym w poszukiwaniu marsjańskiego życia lub w starożytnych skałach ziemskich w najbardziej ekstremalnych warunkach. Okazało się, że lżejsze pomiary (niższe stopnie) są trudniejsze do zinterpretowania niż wyższe. Autorzy przypominają, że ich „Drabina” jest narzędziem mobilnym i może się zmienić / zostać uzupełniona o otrzymanie nowych danych.
