Rama wykonana przez teleskop Subaru odzwierciedla pogodę w atmosferze Jowisza. Takie zdjęcia zostały zrobione w ciągu kilku miesięcy, aby uzupełnić misję Juno. Celem urządzenia jest zbadanie wnętrza planety, a mianowicie głębokiej struktury atmosfery, wraz ze szczegółami magnetosfery i interakcji zorzy z planetą. Naukowcy wykorzystali Subaru do koordynowania misji i wybrania najlepszych lokalizacji do przeglądu.
W maju obserwacje umożliwiły uzyskanie widm Wielkiej Czerwonej Plamy i otaczającego ją terytorium. Analiza pokazuje, że ten największy trąba powietrzna w naszym systemie wzrasta w kierunku centrum. Oznacza to, że wiatry wznosiły się do centrum o wiele bardziej energicznie i spadały na peryferie.
Niezwykle silne turbulencje zaobserwowano w północno-zachodniej części. Widoczne były zimne i mętne linie, na przemian z ciepłym i czystym. Pomaga to stworzyć najdokładniejszy trójwymiarowy model wiatrów.
Juno wykonał 5 głównych przejść poza atmosferą Jowisza. Pierwszy z nich to 27 sierpnia 2016 r., A ostatni (szósty) 19 maja 2017 r. W każdym fragmencie naukowcy otrzymali nową serię niespodzianek. Nie powinniśmy zapominać, że dodatkowe informacje zawdzięczamy urządzeniom naziemnym, w tym czujnikom rentgenowskim i naziemnym obserwatoriom. Bardzo pomogło również narzędzie NIRI w teleskopach Obserwatorium Gemini. Udało mu się zmapować planetę w zakresie bliskiej podczerwieni, mierząc odbite światło słoneczne od chmur i cząstek zamglenia w górnej troposferze i niższych poziomach stratosfery Jowisza.
Juno rozpoczęła działalność w sierpniu 2011 r. I zaczęła się obracać na całym świecie w lipcu 2016 r. Głównym celem jest zebranie maksymalnej ilości informacji o Jowiszu, zwłaszcza o zjawiskach atmosferycznych. Teleskop Subaru ma 8-metrowe lustro, więc gwarantuje najlepszą obserwację z Ziemi. Ponadto udaje mu się zapewnić najwyższą rozdzielczość przestrzenną ogrzewania stratosfery planety. Porównuje się go z procesami zorzy w obszarach nadfioletu i podczerwieni.
