Fotografia pola kosmicznego z teleskopu Hubble'a. Przed tobą są starożytne białe karły o wieku 12-13 miliardów lat, które są tylko trochę młodsze od Wszechświata. Teoretycznie białe karły nie będą już emitować światła i ciepła, przekształcając się w czarne karły
Nie tak często w dyskusji pojawia się pojęcie „czarnego karła”. Jest to jednak ważny obiekt, ponieważ reprezentuje ostatni etap ewolucji wielu gwiazd. Takie ciała niebieskie nie emitują światła ani ciepła, więc niezwykle trudno byłoby znaleźć je dziś na niebie. Powikłaniem tego procesu jest również fakt, że tworzenie czarnych karłów trwa kwadrylionami lat. I tutaj mamy szkopuł ... W końcu nasz Wszechświat obchodził zaledwie 14 miliardów lat i jest zbyt młody, by tworzyć takie obiekty.
Zbadajmy ewolucyjny łańcuch gwiazd. Gwiazda sekwencji głównej, pozbawiona wymaganej masy do eksplozji w postaci supernowej, staje się białym karłem. To „martwa” gwiazda, która wyczerpała całe paliwo wodorowe i helowe. Ale biały karzeł przez jakiś czas utrzymuje ciepło Po długim czasie pozostałe ciepło zostanie wypromieniowane. Gdy nie ma światła i ciepła, obiekt zamieni się w czarnego karła. Takie ciało niebieskie nie emituje ciepła i światła, a zatem staje się niewidzialne dla badaczy. Nadal jednak utrzymuje masę, co pozwoli naprawić efekty spowodowane przez jej pole grawitacyjne.
Oczywiście nie ma sensu spieszyć się z poszukiwaniem czarnych krasnoludów, ponieważ są to tylko przedmioty teoretyczne. Naukowcy uważają, że biały karzeł potrzebuje co najmniej 100 milionów miliardów lat, aby całkowicie ostygnąć do etapu czarnego karła.
Nawet jeśli jakimś cudem biały karło pojawiło się podczas Wielkiego Wybuchu (co jest niemożliwe, ponieważ istnieją inne etapy ewolucji trwające miliardy lat), dzisiaj nie mieliby jeszcze czasu na ochłodzenie.
Wcześniej scena czarnych karłów zwanych brązowymi. Są to bardzo małe obiekty, które nie są w stanie dotrzeć do punktu połączenia. Nie należy również mylić czarnych karłów z czarnymi dziurami lub gwiazdami neutronowymi.
