Wyobraź sobie obiekt poruszający się z prędkością ponaddźwiękową. Po uwolnieniu do medium powoduje gromadzenie się materiału, kurczenie się i nagrzewanie. W efekcie powstaje jeden z typów fali uderzeniowej - głowa. Naukowcy polują na te zjawiska, ponieważ ukrywają wiele tajemnic kosmicznych.
Fale uderzeniowe głowy występują we wszystkich miejscach. Nawet najbardziej zniszczone obszary wszechświata zawierają protony, elektrony, atomy, cząsteczki i inne substancje. Kiedy planety, gwiazdy i chmury plazmy wyrzucone z supernowych przelatują przez środowisko z dużymi prędkościami, w ostatniej generowane są ostatnie fale uderzeniowe.
Wiatr słoneczny tworzy również takie fale przed magnetosferą Ziemi. Szybko poruszająca się plazma gwiaździsta przelatuje obok Ziemi, ale nie może przebić się przez klapę magnetosferyczną. Wiatr słoneczny ma pole magnetyczne, więc tworzy fale uderzeniowe przed zewnętrzną krawędzią naszej magnetosfery. Badanie tego typu fal pomoże dowiedzieć się więcej o tajemnicach wiatru słonecznego i lepiej zrozumieć jego złożone skutki na Ziemi. Jeszcze bardziej imponujące są spektakle tworzone przez szybkie zderzenia gwiazd z medium międzygwiezdnym. Uderzającym przykładem jest nadolbrzym Kappa Cassiopeia, którego falę uderzeniową można zobaczyć w detektorach podczerwieni Spitzera.
Jeśli weźmiemy pod uwagę jeszcze większą skalę, interesujący jest widok konstelacji Cariny, w której żyje galaktyczny klaster 1E 0657-558. Fotografie obserwatorium rentgenowskiego Chandra umożliwiają rozważenie momentu dużego zderzenia dwóch małych gromad.
Naukowcy dokładnie badają te typy uderzeń klastrów, aby określić ich prędkość na niebie. Drobna struktura uderzeń oferuje również wiele cennych informacji o złożonych procesach fizycznych w plazmie skupisk i innych astrofizycznych obiektów wszechświata.
